Rys. 15-11. (A) Liść podwójnie z'ozony GfeoCscfóa z efektami homeotycznymi. polegającymi na otecn^H pojedynczych listków w miejscu dolnych oni I rzędu. (B) Ksztat iśda chimery Crattogocwpłis szpulki) zależy od tego. jaki genotyp 'odzldolsk: Mespih/s czy C&taegns wysięouje w w*rstw*e La ’
W formie z lewej (MMC) w warstwie La znejdu.it ule komórki Afesp&s. stąd iść ma formę nioszpitfki. w i z prawej (MCC) obecne w La komórki CWaepus decydują o wykroju iśoia ta<im jak u głogu. O tym. źe i w j lu jednak liść głogu, świadczy jogo cmazona powitizdtfią. którą oudują kunórk riesaMu. Uście1 sp pozbawione włosków - wytworów epłdermy cha-akterystycznych de idei Afespfcs
u Dryopteris. Przy okazji warto wspomnieć, że o kształcie liścia decyduje program genetyczny warstwy L* wierzchołka pędu. Wskazuje na to zupełnie odmienna jego budował w dwu formach chimery miedzyrodzajowej Crataegomespilus (rys. 15-11).
zróżni-
wege-
Drugą zasadę ilustruje najlepiej proces odróżnicowania komórek wstępnie cowanych. Niekiedy rewersja jednego programu rozwojowego nie idzie w parze z wersją innych programów. Powrót generatywnych wierzchołków do fazy rozwoju tatywnego, stwierdzony u Impatiens balsamina, oznacza wprawdzie tworzenie zai ków liści w miejsce tworzonych dotychczas zawiązków części kwiatu, ale ich rozmit ozenie nie powraca już do układu skrętoległego, typowego dla fazy rozwoju wegetat nego. ale pozostaje okółkowe.
Trzecia zasada odnosi się do tego, żc osiowe organy rośliny mogą rosnąć w s nieograniczony (SAM wegetatywny. SAM osi kwiatostanu. KAM) lub ograj (wierzchołek kwiatowy, merystem szczytowy liścia). Wzrost nieograniczony, np. lii Utricularia, lamie kanon topologicznej budowy pędu rośliny - liście mają cechy bocznego.
Dwie ostatnie zasady odnoszą się do możliwości jednoczesnego zaistnienia w nym miejscu rośliny dwu różnych programów rozwojowych. Przykładem jest Si w którym działają jednocześnie mechanizmy specyfikujące tożsamość iniejt zawiązków i określające ich rozmieszczenie. Przesunięcie domeny ekspresji proj