skanowanie0018 (64)

Rys. 15-2. Po*e rnof'ogtoa»yC2ne w SMfl ttar«ionyrr metodą Feiigana Jądra Koi strefy u*ftalneJ(CZ - arę. c&aal zon sze i jaśniej zaberatone, rxx*a*aż w «| z n ch, wskutek przecfciória fazy Gi qfl| to*ego. występu;* 2C pozom DNA J

pędu działanie pola ogranicza liczbę podziałów' komórkowych, a więc i liczbę n DNA, na szlaku prowadzącym do gamet powstających z warstw podpowierzchntf merystemu kwiatowego. Im mniej replikacji, tym mniej błędów wprowadzdB| DNA gamet przekazujących informację genetyczną następnemu pokoleniu. Nic: dziwnego, żc pola te są szczególnie dobrze wykształcone w wierzchołkach roślin letnich.

W korzeniu znaczenie pola morfogenctycznego ustalono w wyniku ekspcryi z naświetlaniem organu subletalnymi dawkami promieniowania. Uszkadzało ono] nie komórki szybko dzielące się, znajdujące się poza obszarem działania pola. Po i zabiegu następowała regeneracja wierzchołka z aktywizującej się, roz intensywne podziały, puli komórek pola. Oznacza to, że komórki wolniej dziel zawierująec chronioną w ten sposób informację, stanowią rezerwę na wypadek dzenia wierzchołka korzenia.

15.1.2.2.5. Niestałość położenia (dryf) inicjałów w wierzchołkach roślinnyi

Jak już wspomniano, inicjały w wierzchołkach roślin nasiennych, a także nickU widłakowych nie różnią się geometrycznie od swych najbliższych pochodnych. Jest i poza tym kilka, co oznacza, że tylko część komórek różnicujących się w obrębie oi wywodzi się z jednej komórki-matki. W wypadku mutacji jednej z kilku takich ko tylko jej pochodne odziedziczą mutację tworząc nie cały zmutowany organ, jak w padku paprotników, ale zaledwie jego część. Obszar zmutowany może być wspoi przez normalne komórki z sąsiednich sektorów. Roślina powstająca z merysti w którym jedna z komórek inicjalnych jest zmutowana, jest nazywana chimerą, skłi się bowiem z komórek różnych pod względem genetycznym. Konsekwentne zwięl nie liczby komórek inicjalnych w ewolucji wierzchołków roślin lądowych należy lr£ wać jako dostosowanie do wymogu szczególnej ochrony informacji genetycznej komórek w genccic wielokomórkowym. Zwiększanie to następowało począt poprzez dodawanie komórek w obrębie jednej warstwy (widłaki, nagonasiei następnie zaś poprzez dodawanie warstw (okrytonasienne).

Obserwacje dryfu sektorów albinotycznych w chimerach sektorialnych jałc (mutacja polega lu na utracie zdolności syntezy chlorofilu) doprowadziły Klekowskic i Steina do sformułowania hipotezy o niestałości położenia komórek inicjał

El