skanowanie0147

LOHENGRIN

On jest z hartownej stali — z diamentu.

Ludzka w nim dusza ika — lecz nie wybucha. On rozkazuje wścieklej wrze odmętu —

Smok pod zwycięską legł mu stopą ducha 1 nie ma innej mowy — prócz lamentu.

On cię miłuje, duszo półzwierzęca,

Lecz gardzi ócz twych łzawych błyskiem zdrady, Lecz twój syreni śpiew go w wir nie znęca, Lecz nie pogrąży lica w uścisk śniady,

Co mu Dalili splotem kark okręca.

Niż ulec skarg twych czarom, o Kochana! Piekielnym raczej podda cię katuszom.

Miłości Wola mu nad tobą dana.

Więc zbądź złej żądzy, duszo! słodka duszo! Legnij snem dziecka w piersi swego pana.

PEŁNIA

Z dnia Przeznaczenia zniknęła kresu konieczność. Niepokój pierzchł, już nie drży krok mój pośpiechem. Bezmiar mą drogą i czasem moim jest wieczność, Jutrznia i zmierzch — rozfalowanych mórz dechem. Pługiem mym słońce. Noc siecią w Morze gwiaździstą.

Z zegaru doby znikły godziny tułacze. ?^a'.....

Pierś każdej mglistą W kamienny hieroglif znaczę.

Jedna po drugiej mnie wita

Wolnym obrotem

Swej dwulicowej głowy —

Broń dźwiga obosieczną —

Strach nowy i nowe męstwo —

Tchem wieczną rozżarza Tęsknotę —

Groźbą zgrzyta —

Moc wraża —

Śmierć niesie i z śmiercią zwycięstwo---

295