Skanowanie 10 04 27 41 (20)

4. KATEGORIE: ŚWIAT I JĘZYK 4.1. KLASYCZNE TEORIE KATEGORII

Od czasów Arystotelesa proces kategoryzacji definiuje się w oparciu o założenie, że kategorie tworzone przez ludzki umysł odpowiadają kategoriom istniejącym w otaczającym nas świecie. Klasyczna (tj. wywodząca się od Arystotelesa) teoria kategorii .zakłada nie zmień -ność i ostrość granic między poszczególnymi kategoriami, wewnętrzną definiowalność kategorii oraz binar-ność cech definicyjnych. Oznacza to, że raz ustalone kategorię pozostają niezmienne, ponieważ definiuje się je przez podanie./zbiorów cech dystynktywmych. (odróżniających jedne kategorie od innych), trwale przysługujących elementom należącym do danej kategorii. Kategorie są więc definiowalne wewnętrznie, to znaczy bez odwoływania się do kontekstu, ponieważ kontekst nie ma 'wpływu na ustalanie granic między nimi. Warunki przynależności elementów do poszczególnych kategorii definiuje się jako konieczne i wystarczające, a samą przynależność elementów do kategorii określają logiczne zasadyęsprzeczności i wyłączonego środka: nic można jednocześnie być i nie być elementem danej kategorii, trzeba natomiast albo nim być, albo nie być.

Wzajemne relacje między kategoriami regulują twierdzenia rachunku zbiorów. I tak na przykład zbiór trójkątów równokątnych jest zakresowe równy zbiorowe tnij kątów równobocznych, ponieważ każdy element jednego z tych zbiorów jest równocześnie elementem drugiego. Zbiór przedmiotów'' nazywanych „meblami” powstaje jako suma zbiorów krzeseł, stołów, biurek, łóżek etc J Zbiór krzeseł natomiast zawiera się w zbiorze mebli, zaś zbiór krzeseł wyściełanych zawiera wszystkie elementy (i tylko te elementy!), które należą jednocześnie

do zbioru krzeseł i do zbioru przedmiotów definiowanych jako „wyścielane”.

Wszystkie przedmioty uznane za elementy należące ^ do danej kategorii mają w jej obrębie taki sam status:"" imLJnnina w .sposób sensowny mówić o elementach Jepszyclri „gorszych”. Przedmiot zaklasyfikowany jako „drzewo” pozostaje drzewem i nie może zostać uznany za co innego (nie-drzewo). A ponieważ kategoryzacji dokonuje się, przechodząc po kolei pełną listę cech definicyjnych, musi on mieć wszystkie konieczne cechy, które składają się na „bycie drzewem”. Decydując się na przyznanie danemu przedmiotowi statusu drzewa, przyznajemy’jednocześnie, że jest on „drzewem” w takim samym stopniu, jak wszystkie inne elementy, które zostały wcześniej włączone do tej kategorii. Przynależność do danej kategorii jest więc zdefiniowana przez podanie warunków koniecznych i wystarczających.

Arystotelesowska teoria kategorii jest odbiciem przemożnego, dążenia ludzkiego umyglu do uporządko-wania otaczającego nas świata. Ąlbiektywizm leżący _ u jej podstaw daje człowiekowi uspokajającą pewność, że porządkowanie świata, które dokonuje się w procesie kategoryzacji, jest odbiciem procesów myślowych, gładko biegnących prostymi ścieżkami wyznaczonymi przez aksjomaty i twierdzenia logiki formalnej.

W rzeczywistości jednak większość zjawisk zachodzących w otaczającym nas świecie — od temperatury powietrza za oknem po temperaturę ludzkich uczuć, od bierności ludzkich zachowań po bierność struktur gramatycznych — ma charakter skalarny. Językowe etykietki określające kategorie rzekomo antonimiczne (a zatem nawzajem się wykluczające) bywają złudne: duży kot (jak na kota) okazuje się bardzo mały, jeśli go porównać ze słoniem Przede wszystkim zaś kategorie poznawcze tworzone przez ludzki umysł z reguły nie pokrywają się z „prawdziwymi” kategoriami ota-

//* i V

M.

)

* <f.M- <

(\'

39