Skanowanie 13 11 08 30 (14)

ontycznym), tworzących wielopiętrową drabinę istnień o odmiennej naturze. Malejąca doskonałość i tym samym niższa pozycja bytów danego piętra jest wyrazem utraty cech (lub ich słabnącej intensywności) przypisywanych najdoskonalszej bytowości oraz ontycznej zależności od poziomu nadrzędnego, determinującego bytowość niższego piętra. Wymienię najważniejsze warstwy bycia w świecie Platońskim, bez uwzględniania wewnątrzpoziomowych stratyfikacji. W ontologii Platońskiej najwyżej wśród bytów stoją liczby idealne (idee liczb) i idee geometryczne. Niższe piętro tworzą idee najwyższych rodzajów, następny poziom to rzeczywistość „dialogowych” idei, uporządkowanych wedle malejącej ogólności. Poniżej świata idei mieszczą się przedmioty matematyczne -nieruchome, wieczne i (w odróżnieniu od idei) w nieskończonej ilości, reprezentujące wszystkie możliwe liczby, figur}' i bryły geometryczne. Są one nazywane bytami pośrednimi, ponieważ rozdzielają świat ideahiy i ulokowany poniżej ich świat zjawiskowy (materialny), na dnie którego leżą cztery najprostsze składniki w postaci czterech pierwiastków- Empedoklesa (którym w Timajosie Platon nadaje matematyczną formę brył foremnych) i ich nieukształtow^Tany substrat - pierwotna materia (hyle).

Cała ta hierarchicznie złożona rzeczywistość uzyskuje swoje istnienie i organizujący ją ład dzięki mocy sprawczych praczynników, wzbogacających ontologię Platońską o transcendujące wszelki byt dw-⁷a pryncypia: Jedno, lokowane ponad bytem (jako coś lepszego niż byt) i Diadę Nieokreśloną, umiejscawianą poniżej wszelkiego bytu. One właśnie, w-e swym współdziałaniu, są ostateczną, pozaontyczną podstawą bycia każdego określonego bytu i jego (własnej) określoności oraz pierwotnym źródłem kształtującym całościową harmonię rzeczywistości. Uobecnianie się Jedna i Diady w⁷e wszystkich poziomach rzeczywistości lub - odwrotnie - uczestnictwo bytów różnych pięter w⁷ Jednym i Diadzie to zasadniczy temat nauk niepisanych. Za Kramerem^:1 całą teorię można ująć w⁷ skondensowanej formie w⁷ następujących twierdzeniach. Jedno i Diada, (czyli Wielkie i Małe), pełnią rolę transcendujących byt pierwszych zasad i najogólniejszych rodzajów-, a zarazem najbardziej podstawowych immanentnych elementów-⁷. Jedno jest miarą. Liczby wywodzą się z partycypacji Jedna oraz Wielkiego i Małego. Rzecz}⁷ zmysłowe są ukonstytuowane z idei oraz z Wielkiego i Małego. Idee są złożone z Jedna i Wielkiego i Małego. Idee są liczbami w⁷ tym sensie, ze sprowadzają się do ciągu liczb idealnych. Dobro jest Jednością.

Heurystycznym źródłem teorii pierwszych pryncypiów jest pitagorejska matematyka czy raczej metamatematyka oraz wywodząca się z niej zmatematyzowana ontologia. Przedstawienie pitagorejskich korzeni nauk niepisanych, tak jak omówienie najważniejszych twierdzeń nauk niepisanych i ontycznej stratyfikacji świata Platońskiego, przekracza zakres powyższego tekstu. Ograniczymy się do opisu natur}-⁷ pierwszych pryncypiów-⁷ i ich bipolarnego sprzęgnięcia, które konstytuuje ich moc formotwórczą aktualizującą się w-⁷ różnych (w-⁷ zależności od piętra ontycznego) algorytmach demiurgicznych. Można je

¹¹ H.J. Kramer, PFM_; s.77-83.

15