Ryo. *4.16. wyoh zanikają na wy
Przy monolityoznyoh zbiornikach wysokich (H/L > 3) większa ozęść śoiany praoujo Jak. rama oboiążona równomiernie olśnieniem oieozy lub gruntu q (ryo, 4,l6),
Silę rozciągającą (lub śoiskająoą ) obliczamy z wzorów :
Na s 4 q b’ Nb = 4 q a
momenty zginaJąoe w narożu z formuły: M' :
, a3 ♦ b3
T2 q
~a + Tb * a w środku śoianek z wzorów:
(k. 10)
(*ł. 1 1 )
Ma = ^ q b2 - M', ^ a -g q a2 - M' (*4.12)
Dno Jest płytą częśoiowo utwiordzoną nu krawę
dziach. Momenty krawędziowe można przyjąć równo momentom utwierdzenia, a momenty przęałowo - Jako średnią wartość z momentów obliozonych Jak dla płyty swobodnie podpartej i utwiordzonoJ. Przyjąć
można, żo momenty utwierdzenia w śoianaoh piono-
ookośoi równej dziosięoiokrotnoJ grubości śoiany.
Przedstawione metody należy traktować jako uproszczone. Stosowanie ich może być dozwolone tylko dla nielicznej grupy zbiorników. Jako komentarz co do celowości ich stosowania i wiarygodności otrzymanych rezultatów niech posłużą cytaty zaczerpnięte z najbardziej liczących się w tym zakresie pozycji literatury.
„Przyjęcie założeń upraszczających, np. rozłożenie ścian zbiornika na poszczególne pasma, pociąga za sobą pominięcie korzystnego wpływu monolityczności konstrukcji w kierunku pionowym. Może to być usprawiedliwione przy zbiornikach wysokich i to tylko dla części bardziej oddalonych od dna” (Kłoś, Mitzel, Suwalski str. 10), „Zbiorniki na ciecze” 1961).
„W metodzie Cramera przyjmuje się, że miarodajne może być spełnienie warunków w jednym punkcie ściany. Upraszcza to obliczenia, może jednak prowadzić do opisu odbiegającego w sposób istotny od rzeczywistej pracy konstrukcji” (Ziobroń str. 89).
„W przypadku zbiorników o podstawie prostokątnej otrzymuje się dla każdej ściany inny podział obciążenia. Jest to sprzeczne z założeniem, przy którym wyprowadzone są wzory. Błąd zależy od stosunku boków podstawy. Dokładność metody Cramera jest największa przy zbiornikach o podstawie kwadratowej” (Stachowicz, Ziobroń str. 92 „Podziemne zbiorniki wodociągowe” 1986).
10