skanuj0011

3.2. Budownictwo mieszkaniowe

Poza domami mieszkalnymi w zabudowie zagrodowej przeznaczonymi dla rodzin rolniczych występuje na wsi budownictwo mieszkaniowe dla nierolników lub pracowników rolnych dużych tzw. wielkotowarowych gospodarstw.

Na terenach wiejskich spotyka się zatem następujące rodzaje budynków mieszkalnych:

•    dom mieszkalny w zagrodzie,

•    dom jednorodzinny,

•    budynek wielorodzinny.

Domy mieszkalne w zagrodzie są przeważnie parterowe z użytkowym poddaszem. Mogą być wolno stojące usytuowane w części działki przy drodze lub też zespolone z budynkiem gospodarczym. Dawniej łączono część mieszkalną z inwentarską, obecnie, nawet w starych zagrodach buduje się budynki inwentarskie oddzielnie, zamieniając dawną część inwentarską na składową lub garaże.

Budownictwo jednorodzinne na wsi upodobnione jest do miejskiego. Działki budowlane są niewielkie, domy parterowe lub piętrowe z poddaszem. Na działkach znajdują się zwykle niewielkie budynki gospodarcze i garaże, a także rozmaite warsztaty lub usługi.

Określenie budownictwo jednorodzinne obejmuje domy wolno stojące, podwójne, czyli bliźniacze lub zgrupowanie kilku domów, czyli układ szeregowy. Największe działki o powierzchni ok. 500 m² przeznacza się dla wolno stojących budynków, wokół których właściciel może urządzić ogród, trawnik lub podjazd. Budynki bliźniacze są to dwa domy jednorodzinne połączone jedną ścianą na granicy, co pozwala na zmniejszenie powierzchni działki do 400-300 m². Najbardziej oszczędne pod względem zajmowanego terenu jest budownictwo szeregowe, które składa się z wąskich jednorodzinnych segmentów łączących się ze sobą dwoma bocznymi ścianami. Działki o powierzchni poniżej 300 m^z są wąskie i długie, dzielą się na dwie części: jedną mniejszą przed domem, od strony ulicy i drugą część położoną na zapleczu. Wejścia do budynku są w tym rozwiązaniu zawsze dwa, co pozwala na połączenie funkcjonalne dwóch części działki poprzez budynek. Na rysunku 3 przedstawiono omówione rodzaje zabudowy jednorodzinnej.

Budownictwo jednorodzinne rozwija się szczególnie dynamicznie we wsiach podmiejskich, tworząc rozległe osiedla. Ze względu na znaczną liczbę mieszkańców i odpowiednio zwiększający się ruch samochodowy należy dostosować do zabudowy jednorodzinnej zakres usług, dróg dojazdowych i parkingów, a także dbać o urozmaicenie układu ulic poprzez tworzenie placów, zieleńców itp.

Budownictwo wielorodzinne, tzw. bloki występują na wsi dość rzadko. W okresie rozwoju państwowych gospodarstw rolnych wznoszono dla pracowników domy o kilkunastu mieszkaniach, zwykle trzy- i czterokondygnacyjne z dwoma lub trzema klatkami schodowymi. W założeniach miały to być tzw. agroosiedla, w których oprócz domów mieszkalnych projektowano pawilony handlowe, skwery, garaże itp. Przy blokach wznoszono parterowe budynki gospodarcze dla potr/oh mieszkańców, które obecnie zamieniane są na garaże.

Ze względów ekonomicznych budynki miały prostą bryłę z płaskim dachom i bardzo skromnym wystrojem architektonicznym. Pomimo że mieszkania w tych budynkach wyposażone zostały w podstawowe instalacje, jak: wodociąg, kanalizao|;i i energia elektryczna, odczuwa się brak zagospodarowania terenów przyległych, zieleni, małej architektury, a także stałej obsługi terenu i konserwacji obiektów.

Ilyn ;i, I )/lnlki budownictwu jodiioind/lmiogo A dom wolno stójmy (il/lulkn nk (>()() iii ), U domy hll/nl;io/o ('IM) iii), C domy n/on»i|owo (3M) iii )

• »j