skanuj0013 (315)

•    jednolitą organizację, odpowiednie szkolenia wszystkich pracujących w systemie medy-

. cyny ratunkowej,

•    właściwe kwalifikacje szpitali biorących udział w systemie.

Europejskie Towarzystwo Medycyny Ratunkowej z siedzibą w Belgii powstało w 1994 roku. Do podstawowych zadań medycyny ratunkowej należy:

•    zapewnienie zorganizowanego systemu postępowania ratunkowego,

•    standaryzacja i wysoka jakość leczenia ratunkowego,

•    ograniczenie śmiertelności, zachorowalności, kalectwa i cierpienia wynikającego z urazu,

•    badania nad problemem leczenia nagłych zagrożeń,

•    zbieranie danych epidemiologicznych.

Bazą systemu ratownictwa medycznego są oddziały ratunkowe. W Polsce od 1999 roku medycyna ratunkowa jest podstawową i nową specjalizacją medyczną, natomiast tworzenie systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego jest realizowane zgodnie z ustawą z dn. 25 lipca 2001 roku. Istotnym ogniwem łańcucha ratowniczego jest system alarmowania. Wspólnym dla wszystkich służb numerem alarmowym w Polsce jest numer 112.

2. PODSTAWOWE DEFINICJE I POJĘCIA MEDYCYNY RATUNKOWEJ

Nagły przypadek to stan, w którym dochodzi do zaburzenia ważnych dla życia czynności układu oddechowego, krążenia i nerwowego. Dotyczy to sytuacji, gdy obserwujemy początek wyżej wymienionych zaburzeń lub stan pacjenta budzi obawy wystąpienia zagrożenia jego życia. Wystąpienie tych zaburzeń może być wynikiem:

•    uszkodzeń ciała na skutek urazów,

•    groźnych dla życia ostro występujących schorzeń,

•    zatruć.

W każdym nagłym przypadku należy przystąpić do udzielania pierwszej pomocy. Pierwsza pomoc powinna być nastawiona na rozpoznanie, usunięcie przyczyn i chronienie żywotnych czynności organizmu. Działanie to nazywamy pomocą doraźną. Zadaniem jej jest utrzymanie czynności życiowych i niedopuszczenie do pogorszenia stanu pacjenta.

19