skanuj0016

. — przedwczesny wytrysk (przed wprowadzeniem członka do pochwy),

—    zbyt wczesny wytrysk (bezpośrednio po wprowadzeniu członka do pochwy lub po kilku, kilkunastu ruchach frykcyjnych),

—    wytrysk anestetyczny (bez czucia),

—    wytrysk opóźniony (po bardzo długim czasie trwania stosunku),

—    wytrysk typu reflux (nie na zewnątrz, lecz skierowany do pęcherza moczowego),

—    brak wytrysku,

—    wytrysk bolesny,

—    nasieniotok.

Przyczyn ZWN może być wiele, omówiono je dokładniej w etiopatogenezie zaburzeń seksualnych. W przypadku wytrysku anestetycznego najczęstszą jego przyczyną są zmiany pozapalne, pogrzybiczne, choroby układu naczyniowego, wiek. Wytrysk opóźniony (ejaculatio retardata\ występuje rzadko (Schnabl 1972, Wraa 1982); wiele jest możliwych przyczyn zarówno organicznych, jak i psychogennych. Forrest (1983) wskazuje znaczenie uwarunkowania na analizm, oralizm czy masturbację powodującego osłabienie odczuwania bodźców dotykowych w trakcie stosunku.

Wytrysk typu reflux często występuje w chorobach układu moczowopłciowego, po operacjach gruczołu krokowego, a także u mężczyzn długo, praktykujących tzw. coitus saxonicus (kierowanie wytrysku do pęcherza moczowego w wyniku ucisku nasady członka przez partnerkę). Brak wytrysku często ma tło organiczne, występuje również w okresie andropauzy, w chorobach prostaty (Mikrut 1983).

W badaniach własnych (Starowicz 1984) stwierdziłem, iż: ZWN występowały u 71% pacjentów uzależnionych od alkoholu, u 85% narkomanów i u 16% mężczyzn z grupy kontrolnej.

F. ZABURZENIA W PRZEBIEGU WSPÓŁŻYCIA SEKSUALNEGO KOBIET

Zaburzenia zespołu gotowości płciowej

Zespół gotowości płciowej to stan umożliwiający kobiecie odbycie stosunku seksualnego, charakteryzujący się przede wszystkim wydzieliną pochwową (lubricatio) i rozluźnieniem mięśni okołopochwowych. W przypadku braku lub dużego zmniejszenia lubricatio bądź braku rozluźnienia wspomnianego

układu mięśniowego stosunek może być bolesny (dyspareunia), a nawet niemożliwy. Imieliński (1982) do przyczyn powstania tych zaburzeń zalicza: brak akceptacji partnera, nieodpowiednią stymulację seksualną ze strony partnera, czynniki sytuacyjne, hipolibidemię, lęk przed ciążą.

Pochwica

Pochwica polega na silnym skurczu mięśni zamykających ujście pochwy. Skurcze te są spastyczne, odruchowe, niezależne od woli kobiety i współżycie seksualne jest wtedy niemożliwe. W badaniach własnych (Starowicz 1984) pochwica została stwierdzona u 1% kobiet z grupy kontrolnej, u 12% żon pacjentów uzależnionych od alkoholu i u 35,7% partnerek narkomanów. Obecnie jest to zaburzenie prawie w 100% wyleczalne.

Imieliński (1982) do przyczyn pochwicy zalicza: lęki, osobę partnera nie dającego poczucia bezpieczeństwa, czynniki diady-czne, zaburzenia organiczne w narządach płciowych. Lamont (1977) badając 80 pacjentek, przyczyny organiczne pochwicy rozpoznał u 22, a sytuacyjne u 18. Frick (1976) pochwicę traktuje jako objaw histerii. Ph. Sarrel i L. Sarrel (1983) do najczęstszych przyczyn pochwicy zaliczają: urazy okolicy sromu w dzieciństwie, problemy z układem moczopłciowym, następstwa używania tamponów w okresie miesiączki przez dziewczęta, stany zapalne pochwy, urazową immisję, lęk przed niedopasowaniem (przekonanie, że członek jest zbyt duży w stosunku do rozmiarów pochwy), ambiwalentny stosunek do współżycia, czynniki kulturowe. W badaniach własnych (Starowicz 1985) populacji 55 pacjentek stwierdziłem, iż u 27 pochwica wynikała z lęku przed defloracją i błędów w zachowaniu się partnera, uli kobiet przyczyną były czynniki sytuacyjne, u 9 brak akceptacji partnera, a u 8 histeria.

Oziębłość płciowa

Zaburzenie to polega na obniżeniu poziomu potrzeb seksualnych, reaktywności seksualnej i braku satysfakcji ze współżycia seksualnego. Brak orgazmu (anorgazmia) jest jednym z jej objawów. Różfte są stopnie nasilenia oziębłości:

1°— odczuwanie potrzeby współżycia, w większości kontaktów brak orgazmu, mała satysfakcja ze współżycia,

II⁰— brak lub słabe potrzeby współżycia, anorgazmia, brak satysfakcji,

3—Seksuologia...

33