skanuj0025 (170)

50

Arkusze kalkulacyjne

przystępujemy do zapisywania wzoru. Wprowadzanie formuły powinno zawsze 1 czynać się od wpisania znaku = (równa się). Znak ten oznacza, że to, co stoi za nu jest wzorem matematycznym, a nie zwykłym tekstem. W rozważanej komórce pow nien więc zostać umifeszczony zapis w postaci =2^A5. Naciśnięcie klawisza enter sp woduje wyświetlenie w komórce wyniku działania, czyli liczby 32.

W programach Quattro Pro i Lotus 1-2-3 wprowadzanie wyrażenia musi rozpocząć się od znaku + (lub -). Jedynie w przypadku, gdy wyrażenie zaczyna się od funkcji, można ten znak opuścić, a wtedy pierwszym wpisanym znakiem będzie @. W rozważanym przykładzie wyrażenie prawidłowo wpisane doi komórki A1 będzie miało postać +2^A5.

Wpiszmy teraz do komórki B1 tekst 2^A5 bez poprzedzającego znaku „równa [ii i naciśnijmy enter. W komórce zostanie wyświetlony tekst 2^A5, ponieważ wpis ii został rozpoznany jako wzór matematyczny.

Do komórki A2 wprowadźmy wzór w postaci =2+3*5. Jego wynikiem będzie lid ba 17, bowiem jako pierwsze wykonało się mnożenie (wyższy priorytet), a dopici potem jego wynik został powiększony o 2. Dodawanie, jako działanie o niższym prifl rytecie zostało wykonane się w drugiej kolejności.

Kolejność wykonywania działań może zmienić zastosowanie nawiasów (mo/f stosować tylko nawiasy okrągłe'). Działania umieszczone w nawiasie są wykonywali jako pierwsze mimo niższego priorytetu. Do komórki A3 wprowadźmy zatem wa w postaci =(2+3)*5. Różni się ona od wzoru rozważanego poprzednio tylko wystąpił nicm nawiasów; działania i kolejność występowania operatorów nie zmieniły się. Iurt jest natomiast wynik działania formuły (25) z uwagi na zmianę w kolejności wyki nywania działań. Najpierw wykonane zostało dodawanie, a dopiero później jego wj nik (5) został pomnożony przez 5.

W przypadku, gdy we wzorze występuje kilka działań o takim samym priorytecj to są one wykonywane w kolejności występowania czyli od strony lewej do prawi W formule =2+5-4 najpierw wykona się dodawanie, a od sumy zostanie odjęta lic/.H cztery. Zatem wynik wyniesie 3.

Zastosowanie adresów komórek w formułach

O wiele bardziej przydatnym rozwiązaniem jest wykorzystanie we wzorach atliv sów komórek zawierających liczby niż konkretnych wartości przechowywany^ w tych komórkach. Daje to możliwość automatycznej aktualizacji wyników, po jl kicjkolwiek zmianie zawartości komórek, których adresy występują we wzorze.

11 Miuiv podstawowe

31

Usuwamy więc z arkusza wszystkie zapisy: zaznaczamy obszar zawierający wy-Nllil dotychczasowych rozważań i wciskamy klawisz delete. Następnie przygotowujmy zestaw danych według wzorca pokazanego na rysunku 41.

A	B
3	4
7	5
100	56,3

■iftiMwk 41.

|Ih komórek w kolumnie C wprowadźmy teraz formuły zgodnie z tym, co pokazuje llftiMirk 42.

	C
1	=3*4
	=7/5
| §	■ 100-56,3

42.

/ hołd do kolumny D wprowadzamy te same formuły, ale wykorzystujące adresy Innu ii rk zawierających liczby, zamiast tych konkretnych liczb (patrz rysunek 43).

1	D ■a1*b1
	■a2/b2
[|	■a3-b3

k fMtliek 43.

Na razie wyniki obliczeń są w obu kolumnach takie same, ale zobaczmy, co się Manii. gdy zmienimy wartości liczbowe w kolumnie A (patrz rysunek 44).

A

5

10

143

HkMlilfk 44.

Okazuje się, żc wyniki w kolumnie C są takie, jak były poprzednio, zaś wyniki w ko-ItPHUlt' D zaktualizowały się dla zmienionych danych. Aktualizacja dokonała się au-