skanuj0019 (26)

„Czystą” hydrolizę tej soli (czyli tylko z udziałem cząsteczek H₂0!) możemy zapisać etapami:

CUSO4 —' Cu² + SO4²    - dysocjacja soli

Anion S0₄^2- praktycznie nie hydrolizuje (pochodzi z mocnego kwasu)

(reakcję: S(V~ + HbO HSO4" + HO' możemy tutaj całkowicie pominąć) Kation Cu²’ jest „sprawcą” dalszych zaburzeń stężenia jonów I !*:

Cu² + H₂0 (CuOH)* + H⁴    - hydroliza kationowa

2 (CuOH) '+ SO4² (CuOHł-iSO.i - wytrącanie osadu

ziclonawy

Ostatni etap staje się możliwy, o ile rozpuszczalność hydroksosoli (soli zasadowej) jest odpowiednio mała.

Jony wielowartościowe hydrolizują tworząc kolejne produkty przejściowe. W 2 grupie kationów, szczególnie silnie zaznacza się to w roztworach soli: bizmutu(III), antymonu(III) i (V) oraz cyny(Il) i (IV).

Np. dla BiClj możemy zapisać:

BiCl3 — Bi^Jł + 3Cr	- dysocjacja soli
Bi^3’+H20 £ (BiOH)^2+ + H*	-1 etap hydrolizy kat.
Bi(0H)^2t + H20 2 Bi(OH)2" + H^+	- 2 etap hydrolizy kat.

Po powstaniu wystarczająco dużego stężenia jonów Bi(011)2⁺ możliwe staje się wytrącenie osadu (połączone z dehydratacją):

Bi(OH)₂^H + Cr BiłOHbCl żt BiOCl + H,0

biały

W efekcie tworzy się biały osad w bardzo kwaśnym roztworze. Dlaczego powstaje BiOCl (chlorek bizmutylu; kation BiO* to bizmutyl) zamiast Bi(OHVi? Ponieważ jest trudniej rozpuszczalny. Dlatego też nie pojawia się 3 etap hydrolizy:

Bi(0H)₂^ł + II₂0 ^ Bi(OHli + H'

Analogiczna jest sytuacja w przypadku jonu Sb^,ł - tworzy się biały SbOCI (z.wany chlorkiem antymonylu).

Przeprowadzenie osadu soli zasadowych do roztworu, najłatwiej zrealizować można poprzez zakwaszenie rozcieńczonym kwasem mineralnym (np. HC1) i lekkie ogrzanie, np.:

T

BiOCl + 2 H* 2 Bi³'+H₂0 + Cr

W trakcie analizy 2 grupy kationów, często korzystamy z odczynników redukujących lub utleniających.

Ustalając tożsamość kationów w próbkach pojedynczych (tylko jedna sól w roztworze), możemy łatwo określić czy mamy do czynienia z reduktorem.

Małą objętość próbki zakwaszamy rozcieńczonym H₂S0₄ i dodajemy kroplami silnie rozcieńczony roztwór KMnO.,. Jeżeli wykryliśmy już obecność kationu grupy 2B i stwierdziliśmy dodatkowo, że próbka odbarwia roztwór jonów Mn(V, to zawiera ona: As0₂ lub Sn(Ił) lub Sb(III).

Reakcje połówkowe utleniania możemy zapisać w postaci:

AsOi" + 2 H₂0 żż As0₄³' + 4 HT + 2 e [SnCU]²' + 2 Cl" [SnCli,]^2- + 2 e [SbCl₄] +2Cr [SbCI₆]‘ + 2 e

natomiast redukcję Mn0₄~ w środowisku kwaśnym:

Mn0₄' + 8H"+5e 2 Mn²' + 4M₂0

Oczywiście zakładamy tu, że roztwory nie zawierają innych reduktorów. W przypadku anionów As0₂" (lub AsOj³") i As0₄³” dysponujemy jeszcze innymi metodami ich wykrywania, np. strącanie soli srebrowych: żółtego AgiĄsOj i czekoladowobrązowego Ag₃As0₄.

37