skanuj0019 7

„Czystą” hydrolizę tej soli (czyli tylko z udziałem cząsteczek H₂0!) możemy zapisać etapami:

CUSO4 —* Cu²* + SOj²    - dysocjacja soli

Anion SO4²’ praktycznie nie hydrolizuje (pochodzi z mocnego kwasu)

(reakcję: S(V~ + H₂0 ^ HS0₄‘ + HO możemy tutaj całkowicie pominąć) Kation Cu² ’ jest „sprawcą” dalszych zaburzeń stężenia jonów I f:

Cu²* + H2O ^ (CuOH)* + H*    - hydroliza kationowa

2 (CuOH)' + S0₄^2- ^ (CuOHbSOa - wytrącanie osadu

zielona wy

Ostatni etap staje się możliwy, o ile rozpuszczalność hydroksosoli (soli zasadowej) jest odpowiednio mała.

Jony wielowartościowe hydrolizują tworząc kolejne produkty przejściowe. W 2 grupie kationów, szczególnie silnie zaznacza się to w roztworach soli: bizmutu(III), antymonu(III) i (V) oraz cyny(II) i (IV).

Np. dla BiClj możemy zapisać:

BiClj —<► Bi³*+ 3 Cl    - dysocjacja soli

Bi³' + H₂0 (BiOH)"⁺ + H*    -1 etap hydrolizy kat.

Bi(OH)²*" + H₂0 Bi(OH)₂* + H*    - 2 etap hydrolizy' kat.

Po powstaniu wystarczająco dużego stężenia jonów Bi(01I)₂' możliwe staje się wytrącenie osadu (połączone z dehydratacją):

Bi(OH)₂* + Cl' £ Bi(OH),Cl ^ BiOCl + H₂0

biały

W efekcie tworzy się biały osad w bardzo kwaśnym roztworze. Dlaczego powstaje BiOCl (chlorek bizmulylu; kation BiO* to bizmutyl) zamiast Bi(OHW?

Ponieważ jest trudniej rozpuszczalny. Dlatego też nie pojawia się 3 etap hydrolizy:

Bi(0H)₂* + H₂0 ^ BifOH^i + H*

Analogiczna jest sytuacja w przypadku jonu Sb^ł‘ - tworzy się biały SbQ('l (zwany chlorkiem antymonylu).

Przeprowadzenie osadu soli zasadowych do roztworu, najłatwiej zrealizować można poprzez zakwaszenie rozcieńczonym kwasem mineralnym (np. HCI) i lekkie ogrzanie, np.:

T

BiOCl + 2 hf 2 Bi³' + H₂0 + Cr

W trakcie analizy 2 grupy kationów, często korzystamy z odczynników redukujących lub utleniających.

Ustalając tożsamość kationów w próbkach pojedynczych (tylko jedna sól w roztworze), możemy łatwo określić czy mamy do czynienia z reduktorem.

Małą objętość próbki zakwaszamy rozcieńczonym H2SO4 i dodajemy kroplami silnie rozcieńczony roztwór KMn0₄. Jeżeli wykryliśmy już obecność kationu grupy 2B i stwierdziliśmy dodatkowo, że próbka odbarwia ro/Awór jonów Mn(V, to zawiera ona: AsOj lub Sn(II) lub Sb(III).

Reakcje połówkowe utleniania możemy zapisać w postaci:

As0f + 2H₂0 2 AsO,⁵'+ 4 H* + 2 e [SnClj]²' + 2Cl" 2 [SnCI,]^: +2e [SbC!₄]' + 2Cr 2 [SbCI₆]' + 2e

natomiast redukcję Mn0₄" w środowisku kwaśnym:

MnO/ + 8H*+5c 2 Mn^:, + 4I!₂0

Oczywiście zakładamy tu, że roztwory nie zawierają innych reduktorów. W przypadku anionów As0₂' (lub AsO*³ ) i As0₄³~ dysponujemy jeszcze innymi metodami ich wykrywania, np. strącanie soli srebrowych: żółtego AgłAsOt i czekoladowobrązowego Ag_}Ąs0₄.

37