skanuj0026 (190)

DP V - 007 Uwolnienie od przekleństwa cz. I

z nich nie dotykałem. Cofnąłem się i wtedy zobaczyłem, że ich córka ma całą nogę w gipsie. Podszedłem do ojca ponownie i spytałem: „Czy chcesz, abym pomodlił się o uzdrowienie nogi twojej córki?” Natychmiast się zgodził, ale dodał: „Powinieneś wiedzieć, że ona złamała tę nogę trzykrotnie w okresie osiemnastu miesięcy i lekarz powiedział, że to nie zostanie wyleczone”. Gdybym dzisiaj usłyszał, że ktoś złamał tę samą nogę trzykrotnie w ciągu osiemnastu miesięcy, to nie miałbym wątpliwości co do tego, że jest to przekleństwo. Ale wtedy była to dla mnie nowość. Odpowiedziałem mu, że wszystko co mogę zrobić, to wziąć tę nogę w swoje ręce i zmówić prostą modlitwę. Tak też zrobiłem.

Kilka tygodni później otrzymałem list od tego mężczyzny, w którym mi dziękował. Napisał także, że córka zrobiła prześwietlenie nogi. Lekarze stwierdzili, że jest zdrowa i wkrótce zdjęli jej gips.

Zastanawiając się nad tym doszedłem do wniosku, że przekleństwo ciążące nad tą rodziną, które Bóg mi pokazał, było barierą w uzdrowieniu nogi ich córki. Dopóki ta bariera nie została usunięta, modlitwa o uzdrowienie nogi nie mogła przynieść rezultatów. To jest zasada, z którą spotkałem się jeszcze setki razy od tamtej pory: przekleństwo nad rodziną lub nad konkretną osobą może być niewidzialną barierą, która powstrzymuje błogosławieństwa, jakie Bóg chciałby dać tym ludziom. W moim przypadku smoki były barierą na drodze do finansowego powodzenia i powstrzymywały mnie od wypełniania woli Bożej. W przypadku tej dziewczyny błogosławieństwem było uzdrowienie jej złamanej nogi, a przekleństwo stanowiło do niego barierę.

Po tych wydarzeniach zacząłem nauczać na ten temat i nagrałem kilka kaset zawierających serię trzech wykładów zatytułowaną: „Przekleństwa: ich przyczyny i lekarstwo”. Zaczęły one krążyć między ludźmi, a do mnie docierały niezwykłe świadectwa tego, co przynosiło to posłanie nic tylko poszczególnym osobom, ale także całym zborom. Jeden komplet tych kaset dotarł do Południowej Afryki. Nieco później usługiwaliśmy razem z Rut

7

7

7

r i

7

y

m

u

u

^L

I

r,i

w Południowej Afryce, w Kapsztadzie. Spotkaliśmy tam Żydówkę, która przyjęła Jezusa i uznała Go za Mesjasza i swojego Zbawiciela. Osobiście opowiedziała nam następującą historię. Była wysoko wykwalifikowaną sekretarką. Miała bardzo dobrze płatną pracę u człowieka, który był dyrektorem swojej własnej firmy. Po jakimś czasie zauważyła, że zarówno on, jak i wszyscy urzędnicy w firmie byli zaangażowani w jakiś obcy kult, którego guru była jakaś kobieta. Pewnego razu dyrektor poprosił ją, żeby przepisała na maszynie błogosławieństwa, które ta kobieta-guru wypowiedziała na urzędników firmy. Kiedy zaczęła je pisać, uświadomiła sobie, że nic były to błogosławieństwa, a przynajmniej nie dla chrześcijan. Poszła więc do swojego szefa i powiedziała, że nie może pisać tego typu „błogosławieństw”. Szef był wyrozumiały i wyjaśnił, że gdyby wiedział, że jest to niezgodne z jej przekonaniami, nie kazałby jej tego pisać. Na tym sprawa się zakończyła.

Teraz spróbujemy wysnuć pewne wnioski; jestem przekonany, że kobicta-guru wiedziała o sekretarce, która nie chciała pisać tych błogosławieństw. Kto wie, co ona zrobiła? Może modliła się lub wypowiedziała przeciwko niej przekleństwo (Jeśli pochodziło z takiego źródła, nie ma znaczenia, co robiła). W ciągu kilku tygodni palce tej sekretarki - nazwijmy ją Miriam — zaczęły sztywnieć i wyginać się. Bardzo ją bolały i nie mogła ich zginać. Powiedziała, że nie potrafimy wyobrazić sobie bólu, jaki musiała znosić. Nic mogła spać razem z mężem, bo każde jego poruszenie wywoływało ból nie do zniesienia. Poszła do specjalisty, który prześwietlił palce i powiedział, że jest to artretyzm. W pewnym sensie została kaleką.

W tym czasie inna kobieta, charyzmatyczka, dostała te moje trzy kasety i pomyślała, że Miriam powinna ich posłuchać. Nie sadzę, żeby Miriam była tym zachwycona. Była raczej uświadomioną kobietą i myślę, że w jej oczach przekleństwa były czymś raczej dalekim i średniowiecznym. Jednak ta druga kobieta nakłoniła ją, tak że w końcu usiadły i wysłuchały tych kaset. Przy końcu trzeciej kasety prowadzę ludzi w modlitwie, w której wyzwalają się