Obliczanie współczynnika. Na zmiareczkowanie 0,200 g kwasu benzoesowego, zużyto po uwzględnieniu próby kontrolnej,*16,1 ml 0,1 n roztworu metanolanu sodowego. Na zmiareczkowanie tej próbki teoretycz-0,2000
nie powinno się zuzyc 16,3 ml 0,1 n roztworu metanolanu
16 3
sodowego, współczynnik więc będzie s = — 1,0124. Nie wszyst
kie związki przy miareczkowaniu mają jednakowo ostre przejście w punkcie równoważnikowym, dlatego też nie wszystkie związki o kwaśnym charakterze można dokładnie oznaczyć. : '
W środowisku niewodnym.rnożna oznaczać.;..,
a) kwasy karboksylowe i aminokwasy, np. kwas benzoesowy, p-ami-nobenzoesowy, stearynowy;
b) enole, np. pochodne kwasu barbiturowego;
c) imidy, np. Sacharyna, teobromina;
d) fenole, np. salicylan metylu, wanilina, ^-naftol;
e) bezwodniki i chlorowcobezwodniki kwasowe; /
(f) sulfaniląmidy;'
g) niektóre sole, np. fosforan kodeiny, ichlorowodorek morfiny.'
R o z p u s^a 1 n i k i:
1) Dwumetylofórmamid H.CO.N(CH3)a używany przy oznaczaniu kwasów organicznych — nie stosuje się przy fenolach.
2) ■ Etylenodwuamina (NH2)2i(CH2)2 używana jest przy miareczkowaniu fenoli.
3) n-Butyloamina CH3(CH2)3NH2l posiada nieprzyjemny zapach i pochłania łatwo dwutlenek węgla z powietrza.
4) Pirydyna CSH5N posiada bardzo przykry zapach.
2) OZNACZANIE SULFANIL AMIDÓW
Odważyć z dokładnością do 0,001 g około 0,3 sulfanilamidu, zamiesić w 40 ml mieszaniny benzenu i metanolu (w stosunku 85 ml benzenu i 15 ml metanolu) lub rozpuścić w 50 ml pirydyny, dodać 2 krople 1% roztworu błękitu tymolowego i miareczkować (koniec biurety przetknię-1 ty przez korek) 0,1 n roztworem metanolanu sodowego w. mieszaninie benzenu i metanolu do zmiany zabarwienia żółtego na niebieskie. W czasie miareczkowania należy mieszać mechanicznie. Wykonać próbę kontrolną.
3) OZNACZANIE POCHODNYCH KWASU BARBITUROWEGO
Odważyć z dokładnością do 0,001 g około 0,3 g pochodnej kwasu barll bituroWego, rozpuścić w 20 ml dwumetyloformamidu, dodać 2 krople !®/o roztworu .błękitu tymolowego i miareczkować 0,1 n roztworem me-
217