skanuj0028 (133)

Jaką pomoc w systemie edukacji może otrzymać dziecko z FAS?

Większość dzieci z FAS może być traktowana jako dzieci niepełnosprawne z wszystkimi należącymi się im formami pomocy. Dlaczego? Bo system edukacji ma swoją definicję niepełnosprawności:

Uczeń niepełnosprawny w rozumieniu przepisów prawa oświatowego, to uczeń posiadający orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydane przez Zespół Orzekający działający przy publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej.

Orzeczenie jest podstawą objęcia dziecka edukacją specjalną, czyli taką realizacją wychowania, kształcenia, wsparcia i wyposażenia, jakiego potrzebuje dziecko dla osiągnięcia jak najpełniejszego rozwoju i przygotowania do samodzielnego życia. Kształcenie specjalne może być realizowane w klasie, do której dziecko uczęszcza, w klasie integracyjnej, w formie nauczania indywidualnego (w przypadku dzieci upośledzonych dodatkowo w szkole specjalnej).

Dzieci z FAS mają inne potrzeby edukacyjne niż ich rówieśnicy i edukacja specjalna ma być odpowiedzią na jego specjalne potrzeby edukacyjne. Te specjalne potrzeby to takie, które w procesie rozwoju oraz nauki dzieci i młodzieży wynikają z ich niepełnosprawności i są przyczynami trudności w uczeniu się. Dziecku objętemu kształceniem specjalnym dodatkowo przysługują indywidualne zajęcia rewalidacyjne, których ilość godzin ustala organ prowadzący szkołę (w praktyce jest to od 2-4 godzin tygodniowo).

Dzieci, których stan zdrowia uniemożliwia lub utrudnia uczęszczanie do szkoły, mogą być objęte nauczaniem indywidualnym, które przyznawane jest także na podstawie orzeczenia.

Inne formy pomocy realizowane są na podstawie opinii wydawanych przez poradnie psychologiczno-pedagogiczne. Należy jednak pamiętać, że tu aktywność winna być po stronie rodzica. Szkoła ma obowiązek poinformować go o możliwościach uzyskania pomocy, jednak dalsze działania należą już do niego. To on musi zgromadzić wymagane dokumenty, składać wnioski. W przypadku starania się o jakąkolwiek pomoc należy:

•    złożyć wniosek do poradni psychologiczno-pedagogicznej;

•    zadbać o załączniki: opinia ze szkoły (przedszkola), dokumentacja medyczna (jeżeli taką posiada);

•    po badaniach psychologiczno-pedagogicznych specjalista proponuje złożenie wniosku do Zespołu Orzekającego, który rozpatrzy sprawę dziecka.

Ta procedura wydaje się wielu rodzicom bezduszna i długa, jednak jest ona konieczna, aby dziecko uzyskało pomoc, tym bardziej, że orzeczenie ma moc obligatoryjną, tzn. musi być realizowane. Warto więc „przejść” procedurę, tym bardziej, że orzeczenie może być wydane na dłużej niż jeden rok.