wzory zachowań i obyczaje kulturowe społeczeństwa, do którego przynależy. Przekazuje mu zatem znajomość społeczeństwa, którego dziecko staje się członkiem.
Na podstawie powyższych rozważań uważam, że rola rodziny jest bardzo istotna we wspomaganiu dziecka ze specyficznymi trudnościami w czytaniu i pisaniu.
każda rodzina ma swój intymny, wewnętrzny, niepowtarzalny, różniący ją od innych rodzin, świat. Cecha ta wyróżnia ją również spośród innych grup społecznych. Jednocześnie jest grupą otwartą, nawiązującą kontakty z innymi, wchłaniającą treści "wielkiego świata" i dostosowującą się do zmian.
Rodzina jest kolebką rozwoju osobowości każdego człowieka, szczególnie dziecka. W niej poznaje ono mowę, język, kształtuje uczucia i postawy wobec członków rodziny i otaczającego świata. Jest ważna dla dziecka, bo wprowadza je w świat kultury i przygotowuje do udziału w dorosłym życiu. Jest dla niego modelem społeczeństwa.
Rodzina to pierwszy wychowawca dziecka. Dzięki życiu w rodzinie dziecko zdobywa określoną rolę społeczną w domu, w szkole i wśród rówieśników zabaw.
Rodzina jest najważniejszym elementem więzi społecznych dziecka. Stworzenie atmosfery szczęścia, miłości i zrozumienia przez zaspokajanie potrzeb dziecka w rodzinie jest warunkiem prawidłowego rozwoju.
Szczęśliwe dzieciństwo nie gwarantuje powodzenia w wieku dojrzałym ale kładzie podwaliny pod osiąganie sukcesów.
Rodzina stanowi podstawową komórkę społeczną. Jest to instytucja, która zachowuje zawsze swoją wartość dla człowieka, jej aktualność jest nieprzemijającą. Wynikiem tego faktu jest to, że ona to poprzez właściwe stosunki wewnątrz rodzinne tworzy więzi społeczne i emocjonalne i najskuteczniej uczy jednostkę ich budowania także poza rodziną ale także i tego, że pełnienie przez nią tej roii jest możliwe dzięki jej zdolności do stałego przystosowania się do otaczającej rzeczywistości.
BIBLIOGRAFIA:
1. F. Adamski: „Wychowanie w rodzinie chrześcijańskiej". Kraków. 1982
2. Cz. Czapów: „Rodzina a wychowanie" .Warszawa. 1986
3. J. Wołczyk: „Rola współczesnej rodziny w procesie wychowania dzieci i młodzieży". Poznań 1996.