skanuj0049 (63)

Rys. 2.6. Wymiary połączeń nitowych i przekroje narażone na zniszczenie: a) szew zakładkowy, b) szew dwunakładkowy

—    wyrwania nitów z blachy w wyniku ścięcia blach w przekrojach V,

—    zginania blach w połączeniach zakładkowych i nakładkowych jednostronnych,

—    wy boczenia prętów ściskanych (np. w nitowanych ustrojach kratowych),

—    oderwania łbów nitów.

W celu uproszczenia obliczeń wytrzymałościowych połączeń nitowych przyjmuje się następujące założenia:

•    obciążenie rozkłada się równomiernie na wszystkie nity (w rzeczywistości najbardziej obciążone są nity skrajne),

•    nity oblicza się na czyste ścinanie (jeśli materiały nitu i łączonych części mają jednakową lub zbliżoną twardość, wystąpi bardziej złożony stan naprężeń),

•    w połączeniach nitowanych na gorąco pomija się wpływ zmęczenia materiału, przyjmując jednakową wartość umownych dopuszczalnych naprężeń ścinających k_n zarówno przy obciążeniach statycznych, jak i zmiennych (założenie to uwzględnia m.in. wpływ sił tarcia, odciążających częściowo nity nawet przy obciążeniach zmiennych).

Nity oblicza się z dwóch warunków wytrzymałościowych:

1. Na ścinanie⁵¹⁰

T = —-J--=S K (lub K)    (2.2)

TC u ₀

—-—•mn 4

*) W obliczeniach wytrzymałościowych należy zawsze pamiętać o uporządkowaniu jednostek miar. Tak na przykład, naprężenia obliczone wg wzoru 2.2 będą wyrażone w Pa, jeśli wyrazimy odpowiednio: F — w N i d_a w m; jeśli natomiast F w N, a d₀ — w mm, t otrzymamy w MPa, zgodnie z zależnością

1 MN MO⁶ N . N

1 MPa = —-=- = —r-y — 1 -r-

1 m² 1 • 10⁶ mm² mm²

Zaleca się również stosowanie wzorów liczbowych, podanych na str. 416.

50