• Gdy dziecko nie reaguje:
- głośno zawołaj o pomoc,
- ułóż dziecko na plecach, a następnie udrożnij drogi oddechowe.
© Ocena zachowanego prawidłowego oddechu.
Utrzymując drożność dróg oddechowych, metodą: patrz, słuchaj, czuj, tzn. wzrokiem, słuchem i dotykiem oceń, czy występuje prawidłowy regularny oddech. Na badanie oddechu przeznacz nie więcej niż 10 sekund. Jeżeli masz wątpliwości, czy oddech jest prawidłowy, postępuj tak jakby był nieprawidłowy:
- wzrokowo oceń ruchy klatki piersiowej,
- nasłuchuj obecności szmerów oddechowych przy ustach dziecka,
- policzkiem przyłożonym do ust dziecka wyczuj ruch powietrza.
© Jeżeli oddech jest prawidłowy:
- ułóż dziecko w pozycji bezpiecznej,
- jeśli dotychczas nie wezwano zespołu ratownictwa medycznego należy to wykonać. W zależności od wieku dziecka istnieje kilka wariantów ułożenia w pozycji bezpiecznej.
Należy przestrzegać kilku reguł:
- pozycja powinna być stabilna i najbardziej zbliżona do bocznej,
- niemowlęta i małe dzieci mogą potrzebować podparcia pod plecy poduszką,
- należy unikać wywierania ucisku na klatkę piersiową,
- pozycja bezpieczna stosowana u dorosłych jest również odpowiednia dla dzieci.
© Jeżeli oddech dziecka nie jest prawidłowy:
- delikatnie skontroluj jamę ustną i usuń widoczne, ewentualne ciała obce,
- wykonaj 5 wstępnych oddechów ratunkowych,
- rozpocznij uciskanie klatki piersiowej — wykonaj 30 uciśnięć,
- połącz masaż serca z oddechami ratowniczymi w stosunku 30 : 2,
- po minucie prowadzonej resuscytacji, jeżeli dotychczas tego nie wykonano, udaj się po pomoc,
- po wezwaniu pomocy kontynuuj uciskanie klatki piersiowej i oddechy w stosunku 30 :2,
- przerwij resuscytację w celu sprawdzenia stanu dziecka, tylko gdy zacznie ono prawi
dłowo oddychać (w innym przypadku nie przerywaj resuscytacji).
157