skanuj0061

188 ŚREDNIOWIECZNA PIEŚŃ RELIGIJNA POLSKA

Na morzuśmy tego świata,

⁷⁰ Domieść nas szczęsnego lata,

Byśmy w grzeszech nie skonali,

Boską łaskę otrzymali.

Podaj ręce lutościwe,

Przewiedź nasze dusze błędne ⁷⁵ Ku brzegu wiecznej radości, Zbawiwszy świecskiej żałości.

Gdzież to radość przez teskności,

A wiekuj(i) żywot przez śmierci, Gdzież wszytki niebieskie mocy ⁸⁰ Chwalą Boga we dnie i w nocy. Amen.

w. 70 domieścić - doprowadzić, w. 78 wielcu(i> - wiekuisty, wieczny.

V. PIEŚNI O ŚWIĘTYCH

V. 1 ACH, KRÓLU WIELIKI NASZ

Pieśń-legenda o św. Aleksym. Najstarsza redakcja utworu pochodzi z rękopisu Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie, sygn. 2317, k. 55-60, oznaczonego datą 1454 r. Jest to obszerny kodeks papierowy pisany różnymi rękami, zawierający łacińskie traktaty, kazania i inne pisma teologiczne. Tekst legendy nie ma zakończenia, opisującego ból rodziny i uroczysty pogrzeb św. Aleksego (por. C. Verdiani, Problemy wzorców polskiej „ legendy ” o świętym Aleksym, [w:] Średniowiecze. Studia o kulturze, t IV, Wrocław 1969, s. 50-191).

Poprzednie wydanie: Polskie wierszowane legendy średniowieczne, wyd. i opr. S. Wierczyński i W. Kuraszkiewicz ze współudziałem A. Sławskiej, Wrocław 1962, s. 113-138.

VITA SANCTI ALLEXY RIKMICE Ach, królu wieliki nasz,

Coż ci dzieją Maszyjasz,

Przydaj rozumu k mej rzeczy,

Me sierce bóstwem obleczy,

!V. ł ACH, KRÓLU WIELKI NASZ

przed w. 1 -„Życie św. Aleksego [napisane] wierszem”; św. Aleksy —bohater legendy o Mężu Bożym, według Acta sanctorum miał umrzeć 17 lipca 417. Wyraz rikmice jest pochodzenia czeskiego i oznaczał „rik-imy”, tj. rytmy, wiersze do śpiewu. Termin rytmy na oznaczenie tekstów wierszowanych upowszechnił się u nas w drugiej połowie XVI w. (por. Rytmy Sępa Szarzyńskiego).

w. 2 dziać - nazywać, dawać imię; Maszyjasz — Mesjasz.

w. 3 rzecz - mowa.

w. 4 obleczy - przyodziej.