• równomierne rozłożenie naprężeń na całej powierzchni złącza;
• odporność połączeń na korozję;
• zdolność tłumienia drgań itd.
Ponadto klej może uszczelniać złącze, odgrywając rolę uszczelki.
Wśród wad połączeń klejonych należy wymienić:
• możliwość rozwarstwienia połączenia pod wpływem obciążeń;
• małą odporność klejów na zmiany temperatury;
• długi czas utwardzania większości klejów;
• spadek wytrzymałości połączenia z upływem czasu, spowodowany starzeniem się kleju itd.
Przykłady połączeń klejonych przedstawiono na rys. 3.16. Wśród połączeń zakładkowych pokazano skleiny najkorzystniejsze wytrzymałościowo (rys. 3.16a, b, e, f). Połączenia klejone czołowo nie powinny być stosowane, jeżeli jednak jest to konieczne, wówczas należy dążyć, aby skleina pracowała na ściskanie (rys. 3.16c) lub też zwiększyć przekrój skleiny np. przez zawinięcie brzegu blachy (rys. 3A6d).
Rys. 3.16. Przykłady połączeń klejonych [19]
..u j . li - ■ m i> ii tui
Połączenia klejone charakteryzują się małą odpornością na odrywanie, dlatego powinny być projektowane w taki sposób, aby skleina była ścinana lub ściskana, a nie rozciągana i odrywana (rys. 3.16gj.
Do ważniejszych rodzajów klejów stosowanych m.in. w budowie maszyn zalicza się kleje fenolowe (BWF-41), epoksydowe (Epidian 100 i 101), kauczukowe (Butapren) i winylowe (P.O.W.). W nawiasach wyszczególniono wybrane przykładowo nazwy klejów produkcji krajowej.
Przy wyborze klejenia jako metody łączenia należy dla każdego konkretnego połączenia przeanalizować jej zalety i wady, a następnie opracować technologię klejenia w zależności od warunków pracy połączenia, rodzaju kleju i innych czynników.