skanuj0080

logii tego zespołu miały badania radiologiczne. Wykazały oni obecność guza prawego płata czołowego. Określenie rodzĄjH tego guza w sposób jednoznaczny okazało się niemożliwe. Zwal pnienia stwierdzone na zdjęciach przeglądowych czaszki przjB pominają najbardziej zwapnienie spotykane w łagodnych glejal kach. Według Bergerhoffa (1) zwapnienia spotyka się w 38°/J~J —60% tych guzów. Kształt zwapnień był niecharakterystycznł a ich rozrzucenie dość luźne na przypodstawno-przyśrodkowel części płata czołowego, co jest bardziej znamienne dla glejaka niż dla oponiaka. Za tym rodzajem guza mogło przemawiaj umiejscowienie zwapnień ponad dnem przedniej jamy czaszkć wej. Badanie odmowę wykazało zniekształcenie rogu czołowegffl prawej komory bocznej, bez przemieszczenia układu komorll wego w bpk od lini środkowej. Obraz ten wskazuje na umiejsccm wienie guza blisko linii środkowej, a kształt ubytku w rogu czol łowym odpowiada zasięgowi zwapnień. Nie stwierdzono wspó! istnienia objawów zaniku mózgu. Zmiany w obrazie przeglądoJ wym na zdjęciach odmowych wystarczyły dla rozpoznania guz J śródczaszkowego i umiejscowienia go. Arteriografia mózgów™ mogłaby dostarczyć danych uzupełniających wniosek dotyczą! cych rodzaju guza. Jednakże zarówno sam chory, jak też jegtn rodzina nie zgodzili się na wykonywanie dalszych badań diagl nostycznych ani też ewentualny zabieg neurochirurgiczny.

Rozpoznając u oskarżonego psychopatię seksualną i climaM virile, biegli, którzy wydali poprzednią opinię, podzielili poi glądy autorów uważających, że zboczenie seksualne związani z psychopatią nie uzasadnia niepoczytalności lub poczytalność zmniejszonej. Takie stanowisko zajmują między innymi Dreszefl (6), Bilikiewicz i Imieliński (3, 4), Malinowski (11), Sulestrowskl i Wdowiak (13). Odmienny pogląd w kwestii poczytalność większości psychopatów seksualnych reprezentuje np. Spett (5)1 zgadzając się między innymi z Wyrschem.

Liczni autorzy podkreślają jednak znaczenie organiczneg! uszkodzenia mózgu w etiopatogenezie zwłaszcza niektórycfl zboczeń seksualnych. Langeliiddeke (9) np. uważa, że z punktuj widzenia psychiatrii sądowej wszystkie przestępstwa seksualni można omawiać wspólnie; rodzaj perwersji nie ma tutaj znaczę! nia, ponieważ nie czyn, lecz osobowość sprawcy jest miarodajl na. Zdaniem tego autora, chory z organicznymi zmianami mózgu działa pod naciskiem popędów, którym trudno mu sil przeciwstawić. Kretschmer (8) poruszając zagadnienie organiczl nego uwarunkowania zaburzeń popędu seksualnego, podkreśl! znaczenie patologicznych ognisk w mózgu, spowodowanych^ urazami czaszki, urazami porodowymi oraz przebytym zapale! niem mózgu.

Schorsch (12) wskazując na trudności w odgraniczaniu per!

[wersji seksualnych od błędnych postaw w sferze popędu płciowego i od różnych wariantów normy, podkreśla, że w różniczkowym rozpoznaniu zboczeń zawsze należy uwzględniać możliwość ich organicznego podłoża. W przebiegu tych chorób, jak :Stwierdza autor, często dochodzi do deterioracji struktury osobowości i do upośledzenia hamulców przy nie zmienionej sile popędu. Wówczas najczęściej zdarzają się ekshibicjonizm i pedofilia, zwłaszcza w późniejszym wieku. Sulestrowski i Wdowiak (13) na podstawie 100 ekspertyz przestępców seksualnych stwierdzili, że najczęściej były to czyny nierządne z nieletnimi, a dokonywały ich osoby z organicznymi zmianami mózgu. Autorzy, ci doszli między innymi do wniosku, że pojęcie tzw. konstytucjonalnej pedofilii nie ma uzasadnienia, gdyż najczęściej jest ona objawem uszkodzenia mózgu. Również Imieliński (7), Leśniak (10), Sulestrowski i Wdowiak (13), opierając się na własnych badaniach podkreślają, że u sprawców/ przestępstw seksualnych zmiany organiczne ośrodkowego układu nerwowego występują często.

Omawiając organiczne uszkodzenia mózgu o różnej etiologii i umiejscowieniu, wielu autorów zwraca uwagę na zaburzenia popędu płciowego przy uszkodzeniu płatów czołowych. Spett (5) wskazuje między innymi na występującą w tych wypadkach bła-zenkowatą wesołość (moria) oraz na osłabienie woli, degradację w zakresie taktu, przyzwoitości i pojęć etycznych, prowadzące nierzadko do czynów nierządnych, i cytuje Fausta (wg 5), który stwierdził, że przestępczość osób po urazach płatów czołowych jest wyższa aniżeli po urazach innych okolic mózgu. Opisując zmiany osobowości typowe dla uszkodzenia płatów czołowych mózgu, Dreszer (6) wskazuje na brak wyraźniejszych zaburzeń inteligencji u tych chorych. Bilikiewicz (2) cytuje Laubertą, który w roku 1958 omówił „14 przypadków uszkodzenia płatów czołowych z niepohamowaną skłonnością do rozpasania płciowego lub ekshibicjonizmu”. Połowa z hich miała uszkodzoną górną część płatów czołowych, a druga połowa — część oczodołową. U tych chorych, nawet jeśli wykazywali wybitne obniżenie napędu psychoruchowego, stwierdzano impulsywną skłonność do wykroczeń płciowych. Autor wysnuwa z tego wniosek, że chodzi tu nie tylko o zjawisko odhamowania, lecz o aktywi-styczną regresję do wcześniejszego okresu filogenetycznego. Bilikiewicz (2) podkreśla również szczególne znaczenie diagnostyczne morii, stwierdzając, że jest to objaw znamienny dla guzów i innych uszkodzeń okolicy czołowej. Guzy te mogą w ciągu dłuższego czasu nie dawać objawów wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego ani ilościowych zaburzeń świadomości. Zdaniem autora, objaw morii może być również niekiedy pomocny w określaniu umiejscowienia ogniska chorobowego.

217