skanuj0085 (22)

206

MAGDALENA GÓRCZYŃSKA

bu wykorzystania wolnego czasu sprawiają, że proponowana oferta kulturalna musi być coraz bardziej zróżnicowana i wyszukana, by móc zaspokoić wymagania różnych typów turystów.

Charakterystykę uczestnika turystyki kulturowej przedstawił m.in. T. Silber-berg (1995). Na podstawie badań obejmujących ruch turystyczny w USA i Kanadzie, wyróżnił on następujące cechy tego typu turystów:

•    więcej zarabiają a w efekcie więcej wydają podczas wyjazdów wakacyjnych;

•    dłuższy pobyt wakacyjny w danym miejscu;

•    większa skłonność do zatrzymania się w hotelu lub motelu;

•    większa skłonność do zakupów;

•    wykształcenie powyżej przeciętnej;

•    więcej kobiet niż mężczyzn (kobiety dominują wśród turystów „zakupowych” oraz uczestników wycieczek autokarowych);

•    raczej przewaga osób ze starszych grup wiekowych.

Ten sam autor zauważa, że zarówno turyści jak i mieszkańcy mogą być w różnym stopniu zainteresowani turystyką kulturową (tab. 2).

Tabela 2. Stopień zainteresowania turystyką kulturową mieszkańców danego regionu i turystów

Znaczenie motywu kultury podczas wyjazdów*	Mieszkańcy (osoby z danego regionu)	Ibryści (osoby spoza danego regionu)
Główny	5%	15%
Jeden z ważnych	15%	30%
Uzupełniający/dodatkowy	20%	20%
Przypadkowy	20%	20%
Brak zainteresowania kulturą	40%	15%

* w obrębie danego regionu

Źródło: opracowanie własne na podstawie T. Siłberberg (1995).

Z przedstawionej tabeli wynika, że turyści pochodzący spoza określonego regionu są znacznie bardziej zainteresowani jego aspektami kulturowymi niż jego mieszkańcy. Znacznie chętniej i częściej uczestniczą oni w organizowanych imprezach kulturalnych, które są głównym lub jednym z głównych celów wizyty w danym miejscu dla blisko połowy turystów. Można zatem przypuszczać, że turyści - jako osoby przybyłe z zewnątrz - będą bardziej doceniać zasoby kulturowe danego miejsca niż jego mieszkańcy.