skanuj0179 (7)

(8.3)

TC

Q = j-Di-p_a

w której: D_n — średnica wewnętrzna rury.

Obliczanie uszczelek stosowanych w połączeniach kołnierzowych skręcanych śrubami polega na wyznaczeniu siły Q_u, niezbędnej do zaciśnięcia uszczelki i zapewniającej szczelność podczas pracy połączenia

Qu = fó-Dl)-k₀    (8.4)

gdzie:

k₀ — wymagany nacisk powierzchniowy przy montażu połączenia (tabl. 8.1),

D_, D_w — średnice uszczelki (zewnętrzna i wewnętrzna).

Orientacyjne naciski powierzchniowe na uszczelki

Tablica 8.1

Materiał uszczelki	Nacisk powierzchniowy, wymagany przy montażu k0 w MPa
Guma miękka	3
Guma twarda	5,5
Tektura	10
Tekstolit prasowany lub wzmocniony siatką miedzianą	31,5
Tekstolit w metalowej osłonce falistej	42-50
Aluminium	30-70
Miedź	45-100
Monel lub żelazo armco	125
Stal miękka	76 -i-125
Stal nierdzewna	90-170
Polichlorek winylu	150

Dla znormalizowanych kołnierzy wymiary uszczelki wynikają z wymiarów kołnierzy. W pozostałych przypadkach przyjmuje się, że szerokość uszczelki wynosi:

b ^ 0,07 D_n    + 0,5    cm    —    dla    uszczelnień    otwartych z uszczelką    wąską,

b ^ 0,05 D_n    + 0,4    cm    —    dla    uszczelnień    półzamkniętych,

b ^ 0,03 D_n    + 0,3    cm    —    dla    uszczelnień    zamkniętych.

Pod działaniem parcia czynnika zacisk uszczelki maleje. Zgodnie z treścią rozdz. 6.6, w obliczeniach przybliżonych przyjmuje się, że siła zacisku resztkowego (zapewniająca szczelność połączenia) powinna wynosić 0_r = (0,2-^-0,3)<2. Ponieważ siła zaciskająca uszczelkę przy montażu (<2_U) ma pokonać parcie czynnika Q i zapewnić zachowanie zacisku resztkowego Q_r, zatem

e. = G + a = (u-i,3)e    (8.5)

179