skanuj0259

st z początkami za-u siness School. Ce-■fcurencyjnej na tle Rwanie czynników is i zagrożeń), które b. Racjonalistyczne dzenie w wiedzy go na doświad-

[aarówno ilościowe, I rhniki pomiaru pozy- 1 (dziej znanych mo- j ;ya i A.D. Littlea. 1 aiie próbuje dostar- ] gospodarujących, ine z metodyką po-Jokryterialną. Dodać j badawczej w anali-ykorzystywana niemal j |j»zez przedstawicieli i

lkreśla się socjopoli-stowe) . Daje się to do poprawy sytuacji Podejmowanie decyzji;

dzacyjny proces po- ! iga zatem wielu wza-j sukcesu. Pod wpływem pEznego: behawioralna, tych przez Ch. Lind-:ale nie szukali celów,

Rozdział 2

ryskuje takie samo

fieniu przedsiębior-Iku wariantów. Na Ką się cztery szko-icznego, pozycjono-

eorgetown 1980. s. 58.

Podstawowe koncepcje formułowania strategii przedsiębiorstwa    53

lecz starali się unikać przykrości. Stale starali się obierać strategie prowadzące do uniknięcia dyskomfortu, ograniczenia czy szkody²⁵.

Szkoła behawioralna, reprezentowana przez takich badaczy, jak: H.A. Simon, J.G. March, R.M. Cyert i H. Mintzberg, stworzyła teorię ograniczonej racjonalności, która poddaje w wątpliwość możliwość optymalizacji procesów decyzyjnych w przedsiębiorstwach. Przedmiotem refleksji tej szkoły są przede wszystkim realne procesy formułowania i realizacji strategii. Procesy, dzięki którym kształtuje się całościowa strategia, mają najczęściej charakter fragmenta-cyjny i ewolucyjny i są w znacznej mierze intuicyjne.

Szkoła systemowa skupia swoją uwagę przede wszystkim na roli człowieka w procesie formułowania strategii. Bada wzajemne relacje wśród uczestników *ego procesu i wyjaśnia społeczny wymiar organizacji (przedsiębiorstwa). Jej twórcami są: D. Katz, R.L. Kahn i M. Crozier.

Szkoła inkrementalistów preferuje pragmatyczne, na ogół wąskie podejście do zarządzania. Szuka możliwości poprawy zarządzania w doświadczeniu i wdrażaniu do praktyki życia gospodarczego sprawdzonych i ulepszonych wzorców postępowania. Główne znaczenie w zarządzaniu strategicznym posiada. zdaniem inkrementalistów, dobra dodatnia motywacja poszczególnych ■czestników procesu zarządzania, a także dobry przykład innych podmiotów, które uzyskały sukces. Jako przedstawicieli szkoły inkrementalistów można wymienić C.E. Lindbloma, T.J. Petersa i R.J. Watermana.

W literaturze przedmiotu uważa się, że większą wartość aplikacyjną posiadają szkoły wykorzystujące paradygmat racjonalności strategicznej (metody anali-ry o dużym stopniu konkurencyjności)²⁶. Szkoły oparte na paradygmacie zachowań strategicznych wniosły wkład do teorii zarządzania (teoretyczne modele analizy i projektowania strategii). Ten ostatni paradygmat, choć atrakcyjny intelektualnie, nie jest doceniany wśród ludzi biznesu, ponieważ w określonej mie-ize pozbawia ich władzy.

W ostatnich latach teoria chaosu wykształciła przekonanie, że wiele zdarzeń i zjawisk występujących w przyrodzie jest z natury rzeczy nieprzewidywalnych, la nie dlatego, że człowiekowi brakuje wiedzy lub zdolności analitycznych. Wyni-! fat to z faktu złożoności i nieliniowości całych systemów, co w konsekwencji po-i fazuje zachowanie, którego szczegółowe poznanie jest niemożliwe. Stąd w niezwykle burzliwych czasach otoczenie biznesowe stwarza wrażenie chaosu. Prze-|hieg zdarzeń często się różni od zaplanowanego, a wdrażanie strategii jest obarczone znaczną niepewnością. Im trudniej jest przewidzieć przebieg przyszłych

Ch. Lindblom, The Science of Muddling Through, Organization Theory, Red. D.S. Pugh, London 1983, podaję za: A.K. Koźmiński, K. Obłój, Zarys teorii równowagi organizacyjnej, rWE. Warszawa 1989, s. 270.

²⁶ Zob. G. Gierszewska, M. Romanowska, Analiza strategiczna przedsiębiorstwa, PWE, Warszawa 2002, s. 23-24.