skanuj0007

Najczęściej stosowanymi metodami enzymatycznymi dającymi pogląd na aktywność utleniania biologicznego zachodzącego w komórkach bakterii jest określenie aktywności enzymów łańcucha oddechowego, a więc oksydoreduktaz np. dehydrogenaz czy katalaz..

Dehydrogenazy sa to enzymjfci grupy oksydoreduktaz, które biorą udział w procesach utleniania komórkowego, katalizują reakcje odwodorowania substratu i przenoszenia protonów i elektronów na dalsze ogniwa łańcucha oddechowego. Aktywność dehydrogenaz jest to zdolność enzymatyczna mikroorganizmów do odwodorowania utlenianego substratu organicznego. Aktywność dehydrogenaz zależy od rodzaju mikroorganizmów, fazy ich wzrostu i żywotności oraz składu fizyko-chemicznego ścieków i obciążenia osadu czynnego ładunkiem zanieczyszczeń. Oznaczanie aktywności dehydrogenaz służy do oceny aktywności biochemicznej mikroorganizmów w procesie utleniania związków organicznych. Oznaczenie tych enzymów stosuje się do kontroli prawidłowości przebiegu procesu oczyszczania ścieków oraz do określania stopnia adaptacji osadu czynnego do ścieków przemysłowych. W przypadku pogarszania się efektu oczyszczania ścieków pomiar aktywności dehydrogenaz m.iŁ daje podstawę do wprowadzania zmian parametrów technicznych. W oznaczaniu dehydrogenaz przeszkadzają tlen i światło.

Często stosowaną metodą oznaczania aktywności dehydrogenaz jest tzw. test TTC i podobne metody, polegające na wprowadzeniu do mieszaniny reagującej sztucznego akceptora wodoru i elektronów o większym powinowactwie niż tlen. Z ilości zredukowanego w ten sposób akceptora wnioskuje się o aktywności dehydrogenazy i tym samym intensywności utlenienia substratów organicznych przez bakterie. Zasada metody TTC: oznaczenie aktywności dehydrogenaz w osadzie czynnym polega na pomiarze ilości trójfenyloformazanu (TF) wytworzonego z chlorku trójfenylotetrazoliowego (TTC). Aktywność dehydrogenaz przejawia się w procesie odwodorowania substratu - glukozy, dodanego do próbki osadu czynnego i przeniesienia wodoru na bezbarwny związek biologicznie czynny TTC, który ulega redukcji do TF (TTCH2) o czerwonym zabarwieniu. Reakcja odwodorowania glukozy przez dehydrogenazy zachodzi podczas inkubacji odtlenionych próbek w określonym czasi^ temperaturze i odczynie. Intensywność zabarwienia jest proporcjonalna do aktywności enzymatycznej mikroorganizmów. TF zostaje wyekstrahowany z próbki za pomocą alkoholu n-butylowego. Intensywność zabarwienia ekstraktu oznacza się spektrofotometrycznie przy długości fali 490 nm.

W oznaczeniu uwzględnia sif:    badanie próbki kontrolnej bez dodatku glukozy

(substiat egzogenny), w celu    intensywno®; oddychania endogennego

mikroorganizmów osadu czynnego. Ze względu na trudność określenia liSsil biomasy