SL274737

Spożycie koniny

Niechęć do spożywania mięsa końskiego znana jest wśród niektórych kultur od czasów wczesnośredniowiecznych, kiedy to koń był najczęstszym zwierzęciem ofiarnym, składanym zwłaszcza bogom kultów germańskich (Wotanowi) i celtyckich (Eponie).

W związku z tym, tradycje konsumpcji mięsa końskiego kształtowały się rozmaicie i były uwarunkowane wpływami kulturowymi oraz wierzeniami, jakie docierały do poszczególnych regionów.

Kult składania ofiar z koni, a tym samym spożywania koniny został powstrzymany w Europie w VII wieku - apostoł Germanów (Bonifacy) pouczał ludy nawracane na chrześcijaństwo, że konina jest nieczysta i sprowadza na ludzi trąd.

Surowszy zakaz został wprowadzony na Soborze w 787r., kiedy to postanowienia papieża Grzegorza III uzasadniły awersję psychologiczną do koniny.

Natomiast ludy, które nie zetknęły się z religią chrześcijańską zawsze spożywały to mięso i konsumujące do dzisiaj. Na przynad o Mongołach polski kronikarz Jan Długosz pisał, że mają wstrętne obyczaje i żywią się końskim mięsem.

W Chinach i Japonii, mięso i przetwory z koniny zawsze uchodziły za delicje kulinarne. W związku z tym, chow i opas tego gatunku zwierząt był i jest tam szczególnie preferowany.