skanuj0008

2

I. HISTORIA TESTU

Podstawę wnioskowania o osobowości w oparciu o wyniki uzyskane w Teście Barwnych Piramid jest częstość wybierania przez osobę badanq poszczególnych kolorów w porównaniu z populację generalnę. Wnioskowanie takie jest możliwe jedynie wówczas, gdy założy się. że wybór określonych kolorów posiada sprecyzowane znaczenie psychologiczne, to znaczy świadczy o określonych właściwościach psychiki.

Schaie i Heiss twierdzę, że kolory spełniaję trzy funkcje:

a)    funkcję bodźca biologicznego,

b)    funkcję bodźca estetycznego i

c)    funkcję symbolicznę.

Poprzez swe cechy fizyczne kolor może wyzwalać reakcje biologiczne jak też ukierunkowywać zachowanie człowieka. Jedne kolory daję człowiekowi poczucie ciepła a inne odczuwane sę jako zdecydowanie zimne; zieleń uspokaja i odpręża, zaś czerwień działa pobudzajęco. Obecny stan wiedzy na temat oddziaływania kolorów na stan i aktywność organizmu jest bardzo rozległy.

Estetyczne funkcje koloru jako bodźca łatwo zauważyć na przykładzie dzieł sztuki. Obrazy nasycone czernię wywołuję przygnębienie a z drugiej strony stany depresji najłatwiej wyrazić, posługujęc się kolorami ciemnymi. Podobnie jest z przedmiotami użytkowymi, które wzbudzaję różne nastroje w zależności od tego, w jakim sę kolorze. Efekty estetyczne więżę się nie tyle z pojedynczymi kolorami, co raczej z ich zestawieniami, a rodzaj i siła doznań warunkowane sę w niemałym stopniu tzw. wrażliwościę estetycznę.

Kolor funkcjonuje też często na prawach symbolu. Symboliczne znaczenie maję flagi narodowe, szaty liturgiczne, zaś folklor wypracował nawet swoisty język kolorów.

Próby określenia psychiki człowieka na podstawie upodobania do pewnych kolorów sę spotykane od wieków w licznych kulturach lecz systematyczne badania nad zwięzkiem kolorów z osobowościę zwłaszcza zaś studia eksperymentalne prowadzone sę od lat 30-tych obecnego wieku.

Z licznych badań laboratoryjnych nad zwięzkiem między upodobaniem do pewnych kolorów a przejawami życia emocjonalnego zacytujmy dla przykładu eksperyment R.H. Lewińskiego ogłoszony w roku 1938. Badacz ten polecał studentom zapisywać pojawiajęce się u nich stany uczuciowe pod wpływem oświetlenia pokoju w różnych kolorach. Ustalił w ten sposób, że światło zielone było dla badanych najprzyjemniejsze, pomarańczowe i żółte najbardziej nieprzyjemne i stymulujęce, fioletowe wzbudzało depresję, zaś czerwone było odczuwane jako goręce.