skanuj0004 (163)

1.3.1.34.    Jaki archaizm flcksyjny występuje w pierwszym wersie Marii Antoniego Malczewskiego?

„Ej! ty na szybkim koniu, gdzie pędzisz, kozacze?”

a)    pisownia małą literą nazwy narodowości - kozacze;

b)    historycznie umotywowana końcówka -e w wołaczu lp.: kozacze;

c)    forma kozacze jest innowacyjna, a nic archaiczna, por. Polaku, nic: Połączę;

d)    żaden archaizm tu nic występuje.

1.3.1.35.    Czym fleksyjnie różni się mąż od mężczyzna?

a.l historycznie mąż należy do deklinacji /o-tematowej, a mężczyzna - a-te matowej;

b)    mąż odmienia się według deklinacji męskiej, a mężczyzna w lp. według deklinacji żeńskiej;

c)    mąż ma czysty temat, a mężczyzna - końcówkę -a;

d)    różnice flcksyjnc są nieistotne, ponieważ oba wyrazy odmieniają się według deklinacji męskiej.

1.3.1.36.    Czym różni się dotychczas od do tych czasów'?

a)    pisownią;

b)    przynależnością do klasy części mowy; dotychczas - przysłówek; do tych czasów - wyrażenie trójwyrazowe;

c)    w przysłówku zachowała się archaiczna, staropolska końcówka zerowa D. Imn. dawnego rzeczownika ^-tematowego; w wyrażeniu jest już. forma nowopolska - czasóv:\

d)    użyciem i znaczeniem.

(.3.1.37. „O mój walący się domie'’ pisał Jan Kasprowicz. Czy forma domie jest:

a)    archaizmem;

b)    regionalizmem;

c)    dialektyzmem;

d)    bohemizmem?

1 3.1.38. Jakie archaizmy są ukryte w formach wyrazowych A) we Włoszech B) przed laty:

a)    archaiczne końcówki A) Msc. Imn. -ech; B) N. Imn. -y;

b)    staropolskie połączenia przyimków z rzeczownikami;

c)    oba rzeczowniki reprezentują dawny typ plurale tantum;

d)    brak przegłosu w formie Włoszech i oboczność tego procesu w laty.

1.3.1 39. Działanie analogii fleksyjnej ujawnia się we współczesnej odmianie rzeczowników:

a)    hrabia, hrabiego, hrabiemu...;

b)    sędzia, sędzi, sędzi...;

c)    syn, syna, synowi...;

d)    duch, ducha, duchowi...

1.3.1.40.    Tendencja do upraszczania fleksji rzeczownika przejawia się w:

a)    zmniejszaniu się liczby paradygmatów;

b)    zmniejszaniu się liczby końcówek;

c)    zaniku liczby podwójnej;

d)    wyrównaniach tematycznych.

1.3.1.41.    Oto krótka historia wyrazu ojciec: I) w jęz. pie. *otik-ó-s, tzn. rzeczownik o strukturze trójcie men towej; odmieniał się według deklinacji o-tematowej; 2) w wyniku procesów fonetycznych, zmian iloczasowych, działania prawa sylaby otwartej przeszedł w psi. w *ntbk-b; 3) w psł. zaszły trzy palatalizacje spółgłoski fonetycznej, tzn. otuk-e othće (I pala-lalizacja); olhke —> otue (U palatalizacja) oraz othkb -> of'ecb (III palatalizacja); 4) w konsekwencji III palatalizacii wyraz odmieniał się według deklinacji /o-tetnatowej; 5) w jęz poi. nastąpiła kolejna palatalizacja o(’ec -> oc 'ec, a następnie w wyniku tzw. palatalizacji asynchronicznej oc 'ca —> ojca wyraz uzyskał nową postać tematu; zgodnie z przekształceniami fleksyjnymi wyraz odmieniał się według deklinacji męskiej, kolejno uzyskując kategorię żywotności (B.-D.) oraz męskoosobowości (ojce - ojcowie). W jakim stopniu losy wyrazu ojciec są reprezentatywne dla historii (1 cksj i rze czowni k ów '

a)    jest to przykład nietypowy, jednostkowy;

b)    przykład ilustruje związki procesów fonetycznych z przeobrażeniami fleksyjnymi;

c)    przykład dobrze ilustruje zacieranie się trójełementowej struktury' wyrazu w pie. i kształtowanie się deklinacji rodzajowej;

d)    przykład dotyczy psi. przesunięć międzydeklinacyjnych w wyniku procesów fonetycznych (palatalizacje).

13.1.42. Proszę wskazać właściwe pochodzenie formy fleksyjnej wyrazu mąż w zw rocie; wychodzić za mąż:

a)    archaiczna forma mianownika w funkcji biernika;

b)    archaiczna forma biernika równa mianownikowi;

43