skanuj0008 (469)

262 10. Perspektywy rozwoju turystyki na świecie

Według prognoz Światowej Organizacji Turystycznej głównymi krajami odwiedzanymi przez turystów zagranicznych mają w 2020 r. być: Chińska Republika Ludowa (8,6% światowej turystyki międzynarodowej), Stany Zjednoczone (6,4%), Francja (5,8%) i Hiszpania (4,4%). Oznacza to pewne zmiany w grupie państw o najwyższym wskaźniku przyjazdów turystów zagranicznych (rozdział 7.5). Wśród czołowych krajów odwiedzanych przez obcokrajowców mają się w 2020 r. znaleźć ponadto: dzisiejszy Hongkong, Włochy, Wielka Brytania, Meksyk, Rosja i Czechy. Porównując prognozę z sytuacją w 1997 r., można zauważyć, że z grupy 10 państw o największej liczbie turystów zagranicznych mają do 2020 r. wypaść Polska i Kanada, na których miejsce mają wejść Hongkong i Rosja.

Najwięcej turystów ma natomiast nadal pochodzić z Niemiec (10,2% wszystkich turystów uczestniczących w międzynarodowym ruchu turystycznym), jak również z Japonii (8,8%), Stanów Zjednoczonych (7,7%) i Chińskiej Republiki Ludowej (6,2%). W pierwszej dziesiątce państw, z których pochodzą turyści odwiedzający inne kraje, mają się również znaleźć Wielka Brytania, Francja, Holandia, Kanada, Rosja i Włochy.

W ciągu najbliższego ćwierćwiecza ma ulec pewnej zmianie struktura wyjazdów turystów podróżujących do innych krajów. Przede wszystkim znacznie większy udział będą mieć wyjazdy długodystansowe (ang. long-haul) - wyjazdy poza zamieszkiwany region. O ile w 1995 r. stanowiły one 18% wszystkich wyjazdów zagranicznych, o tyle do 2020 r. ich udział ma wzrosnąć do 24% (największy wzrost ma nastąpić w regionie amerykańskim - z 23% w 1995 r. do 38% do 2020 r.).

Prognozy opracowane dla poszczególnych regionów wskazują na występowanie nadal dużych różnic między krajami danego regionu. W przypadku Afryki np. (pomijając państwa nad Morzem Śródziemnym, które według Światowej Organizacji Turystycznej są zaliczane do Bliskiego Wschodu) uważa się, że mimo bardzo cennych walorów turystycznych i istniejącego w niektórych państwach dobrego zagospodarowania turystycznego, poza Republiką Południowej Afryki istotną barierą dla rozwoju turystyki będzie słabo rozwinięta infrastruktura towarzysząca i niestabilna sytuacja polityczna. Sytuacja polityczna będzie również zasadnicznym powodem rozwoju lub regresu turystyki międzynarodowej w regionie Bliskiego Wschodu. Z kolei w przypadku Europy i obu Ameryk (zwłaszcza basenu Morza Karaibskiego i Zatoki Meksykańskiej) przyjmuje się, że znaczną część turystów zagranicznych będą stanowić Japończycy. Jednocześnie prognozy Światowej Organizacji Turystycznej zakładają, że w Europie największe tempo rozwoju zagranicznej turystyki przyjazdowej wystąpi w Europie Środkowo-Wschodniej.

Podsumowując opracowaną przez Światową Organizację Turystyczną prognozę rozwoju światowej turystyki do 2020 r., można stwierdzić, że do głównych zjawisk, jakie pojawią się w najbliższych latach, należą:

• równoległe występowanie „globalizacji” oraz „lokalności” turystyki międzynarodowej; pierwszy trend będzie m.in. polegać na odwiedzaniu przez