Geografia turyzmu8

262 HI IVin|H‘Mvwv i o/woju imyslyki n;i Świetle

Według prognoz. Światowej Organizacji Turystycznej głównymi krajami odwiedzanymi przez turystów zagranicznych maju w 2020 r. być: Chińska Republika I-udowa {8,6% światowej turystyki międzynarodowej). Stany '/jednoczone (6,4%), 1‘rancja (5,8%) i Hiszpania (4,4%). Oznacza to pewne zmiany w grupie państw o najwyższym wskaźniku przyjazdów turystów zagranicznych (rozdział 7.5). Wśród czołowych krajów odwiedzanych przez obcokrajowców mają się w 2020 r. znaleźć ponadto: dzisiejszy Hongkong, Włochy, Wielka Brytania, Meksyk, Rosja i Czechy. Porównując prognozę z sytuacją w 1997 r., można zauważyć, że z grupy 10 państw

0    największej liczbie turystów zagranicznych mają do 2020 r. wypaść Polska i Kanada, na których miejsce mają wejść Hongkong i Rosja.

Najwięcej turystów ma natomiast nadal pochodzić z Niemiec (10,2% wszystkich turystów uczestniczących w międzynarodowym mchu turystycznym), jak również z Japonii (8,8%), Stanów Zjednoczonych (7,7%) i Chińskiej Republiki

1    -udowej (6,2%). W pierwszej dziesiątce państw, z których pochodzą turyści odwiedzający inne kraje, mają się również znaleźć Wielka Brytania, Francja, Holandia, Kanada, Rosja i Włochy.

W ciągu najbliższego ćwierćwiecza ma ulec pewnej zmianie struktura wyjazdów turystów podróżujących do innych krajów. Przede wszystkim znacznie większy udział l>ędą mieć wyjazdy długodystansowe (ang. long-haul) - wyjazdy poza zamieszkiwany region. O ile w 1995 r. stanowiły one 18% wszystkich wyjazdów zagranicznych, 0 tyli* do 2020 r. ich udział ma wzrosnąć do 24% (największy wzrost ma nastąpić w legionie amerykańskim - z 23% w 1995 r. do 38% do 2020 r.).

Prognozy opracowane dla poszczególnych regionów wskazują na występowanie nadal dużych różnic między krajami danego regionu. W przypadku Afryki np, (pomijając państwa nad Morzem Śródziemnym, które według Światowej Organizacji Turystycznej są zaliczane do Bliskiego Wschodu) uważa się, że mimo bardzo cennych walorów turystycznych i istniejącego w niektórych państwach dobrego zagospodarowania turystycznego, poza Republiką Południowej Afryki istotną barierą dla rozwoju turystyki będzie słabo rozwinięta infrastruktura towarzysząca i niestabilna sytuacja polityczna. Sytuacja polityczna będzie również zasadnicznym powodem rozwoju lub regresu turystyki międzynarodowej w regionie Bliskiego Wschodu. Z kolei w przypadku Europy i obu Ameryk (zwłaszcza basenu Morza Karaibskiego i Zatoki Meksykańskiej) przyjmuje się, że znaczną część turystów zagranicznych będą stanowić Japończycy. Jednocześnie prognozy Światowej Organizacji 'furystycznej zakładają, że w Europie największe tempo rozwoju zagranicznej turystyki przyjazdowej wystąpi w Europie Środkowo-Wschodniej.

Podsumowując opracowaną przez Światową Organizację Turystyczną prognozę rozwoju światowej turystyki do 2020 r., można utwierdzić, że do głównych zjawisk, jakie pojawią się w najbliższych latach, nale/ą:

• równoległe występowanie „globalizacji" tira# Jokuliiorici" turystyki międzynarodowej; pierwszy trend będzie m in, polegać na odwiedzaniu przez

turystów miejsc odległych czasami o tysiące kilometrów, natomiast tendencja druga będzie związana ze wzrostem znaczenia turystyki alternatywnej (ekoturystyka, agroturystyka, tzw. turystyka sentymentalna),

•    charakter typowego produktu turystycznego będzie się coraz częściej sprowadzał do zasady „3 E” („zamiast obecnego „3 S”): rozrywka, podniecenie (fascynacja) i kształcenie (ang. entertainment, excitement, educatioń),

•    coraz większego znaczenia będą nabierać technologie związane z informatyką (np. w odniesieniu do promocji i informacji turystycznej, rezerwacji miejsc noclegowych i przejazdów, korzystania z usług towarzyszących itd.),

•    wyraźnemu skróceniu ulegnie czas spędzany przez turystę w podróży,

•    nastąpi jeszcze większa polaryzacja upodobań turystów - z jednej strony duża grupa turystów będzie domagać się coraz większego komfortu usług (ang. comfort based tourists), a z drugiej strony coraz więcej osób będzie się przede wszystkim kierować chęcią przeżycia niepowtarzalnej przygody (ang. adventure oriented tourists); oznacza to, że chociaż coraz większe znaczenie będzie odgrywać tzw. turystyka zrównoważona (tzn. niewywo-łująca negatywnych skutków w środowisku przyrodniczym i w odwiedzanych przez turystów społecznościach), to jednak nasili się konflikt między turystyką masową a turystyką alternatywną,

•    miejsca odwiedzane przez turystów często będą „mało atrakcyjne” z punktu widzenia dzisiejszego sensu tego określenia w turystyce,

•    nadal niektóre kierunki wyjazdów będą szczególnie modne (aczkolwiek np. Hiszpania będzie odwiedzana nie ze względu na niskie ceny, ale z powodu piękna i bogatej kultury),

•    duże znaczenie w światowym ruchu turystycznym będą mieć turyści z Azji (głównie Azji Wschodniej).

Tendencje te oznaczają pojawienie się konieczności zacieśnienia współpracy międzynarodowej w zakresie turystyki (np. w związku z coraz większym znaczeniem turystyki długodystansowej) i prowadzenie przez rządy poszczególnych państw aktywnej polityki turystycznej (wymaga tego zakładany przez Światową Organizację Turystyczną coraz większy wpływ turystyki na środowisko przyrodnicze i gospodarkę). To z kolei pociąga za sobą potrzebę udoskonalenia systemu zbierania i wymiany informacji statystycznych w zakresie luryslyki. /daniem autorów przytoczonej prognozy, postępująca globalizacja turystyki zwiększa również rolę Światowej Organizacji Turystycznej, jako głównego koordynatom działań rządów poszczególnych państw i instytucji ponadnarodowych na polu ImyMyki międzynarodowej.

7, prognozy Światowej Organizacji Turystycznej wynika pośrednio, że Nytu-acju PoUkl na światowym rynku turystycznym będzie w 2020 r. nada) znacząc u. Co prawda mitl względno liczby turystów odwiedzających Polakc wpadnie ona do