skanuj0009

Pole przekroju zbrojenia rozciąganego jest tu o ok. 4% wię y od obliczonego metodą ogólną. Rozmieszczenie zbrojenia w obliczanym przekroju ściany zbiornika pokazano na rys. 5.10.

Pręty poziome

3,00

012 co 200 Pręty pionowe

A_s2 (012 co 200) Pręty poziome

Rys. 5.10. Zbrojenie w ściarii

^e Piórnika zaprojektowane w przykładzie 5.2

ELEMENTY PODDANE DZIAŁANIU SIŁ POPRZECZNYCH

6.1.    Podstawy teoretyczne

6.1.1.    Zależności ogólne

Zniszczenie elementów żelbetowych w wyniku działania sił poprzecznych (ścinanie) wynika ze skomplikowanego i nie do końca wyjaśnionego mechanizmu związanego z wielkością i charakterem obciążenia, wymiarami i kształtem geometrycznym przekroju poprzecznego oraz właściwościami materiałowymi betonu i stali zbrojeniowej. Z tego względu w normach różnych krajów do problemu wymiarowania elementów żelbetowych na ścinanie podchodzi się w odmienny sposób.

Zgodnie z PN-84 w Polsce w latach 80. i 90. przyjmowano, że zniszczenie elementu następuje pod wpływem łącznego działania siły poprzecznej i momentu zginającego w wyniku obrotu części tego elementu w silnie rozwartej rysie ukośnej.

W Eurokodzie 2 oraz w PN-99 za podstawę obliczeń przyjęto znany od wielu lat model kratownicowy, który może być stosowany zarówno do ustrojów prętowych, jak i tarczowych. W niniejszym rozdziale przedstawiono założenia obliczeniowe tego modelu w odniesieniu do belek i pasm płytowych zginanych jednokierunkowo. Zagadnienie ścinania w płytach dwukierunkowo zginanych omówiono w rozdziale 7. (problem przebicia).

Rozkład naprężeń ścinających w przekroju żelbetowego elementu niezary-sowanego w stadium pracy liniowo-sprężystej pokazano na rys. 6.1. Przedstawione wykresy sił poprzecznych V i momentów zginających M w elemencie belki wolno podpartej wynikają ze znanej zależności statycznej