A F N W
Ali
72 |
616 |
6321 schodkowy masyw skrzyżowania naw, układ scho-dkowy skrzyżowania transeptu z korpusem nawowym, widoczny i w systemie sklepień, i w spiętrzeniu brył zewnętrznych, charakterystyczny dla niektórych kościołów romańskich, szczególnie w Owernii, 118*, 121*. | ||
739 |
283 |
718 |
383 |
6331 schodkowy układ, uskokowe ukształtowanie planu i bryły budowli oraz elementów architektonicznych. Jest on widoczny: 1) w planie budynku, np. w schodkowym planie (—> chóru*), 108*, 112*; 2) w elementach elewacji, np. szczyt schodkowy (—> szczyt*); 3) w przekroju budynku, np. - bazyliki, 154*, - kościoła halowego „schodkowego” - pseudohali (Poitiers, 119*; Erfurt, 154*) lub pseudo-bazyliki (kościół halowy z nawą główną podwyższoną, ale pozbawioną okien, np. Ingolstadt, 154*), - bazyliki „schodkowej” o co najmniej 5 nawach, których wysokość rośnie ku osi środkowej (Mediolan, 154*); 4) w przekroju elementów budowli, np. —> archiwolty*, arkady, 193*, - gurtu, 159*. |
741 |
322 |
785 |
699 |
I 6341 schody* |
l |
1 |
1 |
1 |
bieg schodów = nieprzerwany ciąg stopni między najniższym a najwyższym stopniem; |
2 |
2 |
2 |
2 |
ramię schodów = bieg schodów, prowadzący w innym kierunku niż drugi bieg schodów (schody łamane), ma z nim |
3 |
3 |
3 |
3 |
jednak wspólny podest (spocznik). Każde ramię z kolei może mieć kilka biegów i kierunków. Schody dwu- lub wieloramienne to takie schody, które a) nie zaczynają się albo kończą tym samym biegiem albo b) ze wspólnego spocznika dzielą się na 2 biegi, prowadzące w różnych, np. przeciwnych, kierunkach; |
4 |
4 |
4 |
4 |
policzki schodów ograniczają bieg schodów z boków (policzek przyścienny i zewnętrzny). Barokowe układy schodów, 316 n.*, 326 n.* —> schody kręte; —» schody zewnętrzne. |
732 |
323 |
838 |
700 |
6351 schody kręte, schody obiegające dokoła pionowy |
l |
1 |
1 |
1 |
słup schodowy (schody bez duszy) albo otwór (schody z duszą), forma doprowadzona do szczególnego kunsztu w późnym gotyku i renesansie; —» wieża 2*. |
559 |
598 |
259 |
701 |
6361 schody zewnętrzne*, schody na otwartej przestrzeni, wysunięte przed fasadę budynku, szczególnie reprezentacyjnie kształtowane w renesansie i baroku. Często podkreślają symetrię gmachu. |
508 |
70 |
356 |
443 |
6371 secesja, prąd w sztuce europejskiej ok. 1900; 274 n.*, 380 n.* |
705 |
705 |
690 |
719 |
I 6381 second pointed. middle pointed style, wiktoriańskie określenia panującego ok. 1250-1330 angielskiego „stylu ostrołukowego”. Odrodził się on w historyzującym wiktoriańskim —> neogotyku w latach 1840-1870 na skutek publikacji A. Pugina 1812-1852. W fazie wcześniejszej (od 1820) i późniejszej (do końca XIX w.) naśladowany był szczególnie gotyk perpendykulamy. |
708 |
707 |
691 693 |
724 |
639| seicento, nazwa XVII w. we Włoszech. 6401 sekos: Grecja - ogrodzone miejsce kultowe, także wnętrze w świątyni, poświęcone herosom albo półbogom. Egipt - sala barki. |
710 |
708 |
694 |
730 |
1 6411 serafin —> anioł 4*. |
711 |
90 |
534 |
731 |
6421 serliana*, motyw palladiański, ukształtowanie ot-woru w ścianie, pokazane przez Serlia w traktacie o ar- |
Po lewej: sgraffito. M - mur, P - trzy warstwy kolorowego tynku
Po prawej: supraporta, Wersal, 1768
schody zewnętrzne, Stuttgart, zamek Solitude, 1763-67, późny barok
serliana (motyw palladiański)
U góry: otwór w ścianie z ,,Trattato de architettura”, 1537, Sebastiana Serlio
U dołu: Vicenza, bazylika, 1546, Andrea Palladio. Por. także —> architraw syryjski*
M