str 017

powierzchni bocznej otworu na płaszczyznę symetrii otworu A-A. Rzut ten ma pole dg. Stąd warunek wytrzymałości na nacisk można zapisać jako

(7.8)

gdzie: g — grubość blachy,

d — średnica otworu nitowego, n — liczba nitów,

k_o — nacisk dopuszczalny dla blachy.

A

F

A

Rys. 7.10. Nacisk na ściankę otworu nitowego

Z warunku tego wynika, że maksymalna siła F, jaka może być przeniesiona przez połączenie bez deformacji jego otworów w blasze, nie może przekroczyć wartości

(7.9)

F ś gdnk_o = gdn-2,5k_t

4. Wnioski wynikające z obliczeń wytrzymałościowych

W obliczeniach wytrzymałościowych warunek pierwszy (na rozerwanie blach) należy zawsze sprawdzić. W przypadku rozerwania blachy nakładki, przy szwach wielorzędowych pełnych nie sprawdza się, gdyż grubość nakładki jednostronnej lub suma grubości nakładek dwustronnych są większe od grubości blachy łączonej. Jeśli jednak szwy są niepełne, nakładkę należy sprawdzić w rzędzie najbliższym osi szwu (rys. 7.11 — przekrój r-s).

Warunki na ścinanie nitów oraz na nacisk dopuszczalny nitu na otwór w blasze są ze sobą powiązane. Zarówno z jednego, jak i z drugiego warunku można obliczyć średnicę nitu d. Można by zatem obliczenia średnicy nitu dokonać stosując jeden z warunków, jeśli obliczy się, przy jakim stosunku d/g nit przeniesie tę samą siłę, licząc go zarówno na ścinanie, jak i na nacisk, czyli

(7.10)

17