Strona111

Związki fosforu. Spośnd zwzków fosforu jako materiału zapalającego używa się najczęściej z^nązku P₄S₃.

W tablicy 70 podano własności siarcziów faforu.

Tablic a 70

Własności siarczków ljs'011

	Zawartość	Ciężar	Tempo tira
Wzór	fosforu	właściwy	topnień i	VlX"lit	Uwagi
	%	G/cin^1	°r,	<C
PS,	19,0	_	314		Niektórzy autorzy
P4S10	27,9	2,06	290	r.i i	podają w wątpli
P4S7	35,6	2,19	310		wość istnienie
1^J4S,	43,7	—	296		związków |^1S,
1\S,	56,3	2,09	172	ns	i 1’A^1

* B. W. Niekrasow: Kurs obszczej chimil, takwi U52. str. 395.

P₄S₃ rozpuszcza się dobrze w dwusmzk węgla (100 g CS¹ w temp. 0'C rozpuszcza 27 g P₄S₃), goiej v/ benzynie. W temperaturze pokojowej woda nie działa naF₄S,;K>ći działaniem wody gorącej rozkłada się on z wydzieleniem dwusiarczku węgla.

Wyższe siarczki P₄S₇ i P₄S,„ rozkładacie pod wpływem wody z wydzieleniem siarkowodoru; rozpusta ją uę w dwusiarczku węgla i innych rozpuszczalnikach górze, niż PS₃.

Mieszając w temperaturze pokojowej )iiły Jcsfor z siarką otrzymuje się ciekły stop; zawartość fosforu u euhktyku krzepnącym w temperaturze — 7°C wynosi w przyilżen i 75%.

Stop P₄S₃ z fosforem daje eutektyk lnepnąny w temperaturze —40°C. Na rysunku 47 przedstawiono w'kre> dla układu siarka — fosfor¹.

F o s f o r k i. Fosforek wapniowy jest w suchej atmosferze ystały chemicznie, jednak w wilgotnyn powietrzu lub zwilżony wodą rozkłada się na wodorotlenek wapbwy fosforowodór:

Ca₃P₂ + 6 HX> 3 Ca(Ol), f > PH₃.

Wskutek obecności innych fosforków P.K21 .fosforowodór zapala się na powietrzu samorzutnie.

Ca₃P₂ przedstawia czerwonobrunatne uyszlaly o ciężarze właściwym 2,5 G/cm³.

Obecnie fosforek wapniowy stosuje sit; nie jako substancję zapalającą, lecz do elaboracji specjalnych pocisków sygnalizacyjnych floty morskiej.

Rys. 47. Wykres układu siarka—fosfor

Fosforek magnezowy ma własności podobne do własności fosforku wapniowego, jednak podczas rozkładu wydziela» nieco większą ilość ciepła.

§ 9. MIESZANINY DO MIOTACZY OGNIA

Miotacze ognia znalazły szerokie zastosowanie dopiero w okresie pierwszej wojny światowej w roku 1915. Za pomocą miotaczy ognia wyrzucano strumień płomieni. Odległość, na którą działał miotacz, nie przewyższała 40 m.

W czasie drugiej wojny światowej w 1940 r. Niemcy wykorzystywali również miotacze ognia. Odległość, na którą działały miotacze umieszczone na lekkich czołgach (rys. 40). wynosiła według zagranicznej literatury 50—75 m.

W stosunku do cieczy używanych w miotaczach ognia stawiane są następujące wymagania:

1. Powinny mieć możliwie duży ciężar właściwy (dla uzyskania dużej odległości lotu strumienia).

225

15 — Podstawy pirotechniki

1

Compt. rend. 142, 398, 1906.