strona (175)

4.4. Elektrodiagnostyka

4.4.1. Pobudliwość elektryczna nerwów i mięśni

Zewnętrzne napięcie elektryczne (zne) przyłożone do skóry przechodzi do pni nerwów ruchowych lub do mięśni i powoduje skurcz mięśnia. Dochodzi do lego w wyniku depolaryzacji włókien nerwów, co zapoczątkowuje powstanie potencjałów czynnościowych. Skurcz mięśnia jest wyrazem pobudliwości elektrycznej nerwów i mięśni.

Potencjał elektryczny wewnątrz neuronu wynosi około -70 mV, to znaczy, że jest o tę wartość niższy od potencjału na zewnątrz neuronu. Stan ten wynika z polaryzacji jonów, jeśli potencjał zostanie obniżony do około -50mV (potencjał krytyczny, czyli progowy), wówczas następuje samoczynne rozładowanie napięcia elektrycznego, czyli depolaryzacja przebiegająca wzdłuż włókna nerwowego (aksonu), powodując prąd czynnościowy, gdy dochodzi do płytki ruchowej, wywołuje w niej zmiany elektrochemiczne zapoczątkowujące skurcz mięśnia. Depolaryzacja przebiegająca wzdłuż nerwu spełnia rolę sygnału do skurczu mięśnia.

Praca wynikająca z rozładowania napięcia polega na przemieszczaniu cząstek naładowanych elektrycznie, powstaje zatem prąd elektryczny. Wielkość zastosowanego napięcia zewnętrznego ocenia się (dla celów medycznych) wielkością płynącego przez tkanki prądu. Jako miary używa się jednostki natężenia prądu, tj. miliamperów (mA). Prąd wywołany przez doprowadzone napięcie terapeutyczne powoduje obniżenie polaryzacji włókien nerwowych, a tym samym inicjuje prąd czynnościowy. Prąd ten przenosi się od miejsca powstania wzdłuż włókien w tym samym kierunku co naturalny prąd czynnościowy oraz w kierunku przeciwnym, tj.

Ryc. 4.3. Potencjał czynnościowy wnętrza neuronu (wg Traczyka) Fazy potencjału:

EPSP - postsynaptyczny potencjał pobudzający, sięga do poziomu krytycznego;

SP - potencjał iglicowy, składa się z fazy depolaryzacji i szybkiej repolaryzacji;

ADP - potencjał podepolaryza-cyjny, jest to faza zwiększonej wrażliwości;

HAP - hyperpolaryzacja, faza obniżonej pobudliwości.

175