s gli�

V₂ = [3; 5760; 5,8; 3; 3; 2,4; 12; 3; 5,8; 3],

W¹ = [0,333; 1,7.10“*; 0,172; 0,333; 0,333; 0,417; 0,083, 0,333; 0,172; 0,333], Wektory x oblicza się według wzoru (14.3):

xi = <-4; 40; 2; 4; 1; 4; 1; 1; 4; 1> (różnice kolumn 3 i 7),

X2 = <-8; 120; 1; 1, 4; 1; 1; 4, 1; 1> (różnice kolumn 5 i 7).

Odległości d oblicza się według wzoru (14.2), wykonując mnożenie macierzowe i otrzymuje się:

</i = 4,97, di ~ 6,0.

Porównanie obu wariantów wykazuje, że wariant 2, tj. lokalizacja osiedla na terasie nadzalewowej, jest korzystniejszy, jednak w sposób nieznaczny. Bowiem stosunek odległości obu wariantów wynosi (6,0): (9,47) = 1,21. Dokonanie wyboru i konsekwencje tego spoczywają na inwestorze i projektancie, który analizując szczegółowo poszczególne elementy środowiska geologiczno-inżynierskiego musi podjąć decyzję, mając na uwadze skutki ekologiczne, społeczne, techniczne i ekonomiczne. Waloryzacja budowlana terenu na podstawie metrycznej, jak ustalana innymi metodami „matematycznymi”, stanowi tylko pomoc w obiektywizacji podejmowania optymalnych rozwiązań budowlanych. Jednak konsekwencji błędnych decyzji nie można tłumaczyć przyjętymi modelami matematycznymi, gdyż ponosi je człowiek.

15, ODDZIAŁYWANIE BUDOWNICTWA NA ŚRODOWISKO

15.1. Zagadnienia ogólne

Środowisko przyrodnicze pod wpływem naturalnych procesów oraz działalności człowieka ulega ciągłym przekształceniom. Czynnikiem przekształcającym jest też działalność inżynierska, dlatego oceniając jakiś teren z punktu widzenia budowlanego należy zdawać sobie sprawę, w jakim kierunku nastąpi jego przekształcenie. Czy zmiany te będą w konsekwencji miały wpływ niekorzystny, czy też z dzisiejszego punktu widzenia będą korzystne. Jednak tempo zmian i przekształceń środowiska pod wpływem działalności człowieka ulega ciągłej ewolucji i jest trudne do obiektywnego i jednoznacznego osądu.

W niniejszym rozdziale, tylko fragmentarycznie przedstawiono wpływ budownictwa na niektóre właściwości środowiska, które bezpośrednio wpływają na egzystencję i komfort życia człowieka. Ograniczono się do przedstawienia zmian użytkowania terenu, zmian zasobów wodnych, zmian własności wody oraz do interakcji budownictwa z topoklimatem. Zagadnienia te poważnie uproszczono i zawężono je do podstawowej problematyki budowlanej. Zapoznając się z nią należy zdawać sobie sprawę, że między wszystkimi komponentami systemu, jakim jest środowisko przyrodnicze (włącznie z budowlą), istnieją wyraźne sprzężenia i zmiany jednego z nich wywołują poważne następstwa w pozostałych. W szczególności warunki klimatyczne wpływają na budownictwo bezpośrednio i pośrednio (na przykład przez wpływ na warunki geotechniczne).

Obecnie stwierdza się, że przekształcanie środowiska życia człowieka winno wspierać się nie tylko na racjach gospodarczo-społecznych, ale muszą być również uwzględniane uwarunkowania ekologiczne. Formułując założenia zagospodarowania przestrzennego danego obszaru należy się kierować zasadami (prawami) oraz barierami (ograniczeniami), jakie postuluje stosować w planowaniu S. Kozłowski (1983, 1988).

1.    Zasada celu. Należy w sposób właściwy określić cel i kierunek działania gospodarczego, który powinien być wyznaczony przez istniejące cechy środowiska przyrodniczego oraz potrzeby człowieka.

2.    Zasada skali i jakości. Skala i jakość działań gospodarczych musi odpowiadać I

dostępnym zasobom środowiska przyrodniczego, które powinny być zbilansowane przeif wszechstronne analizy. Nie można dopuszczać do degradacji środowiska wynikających-z błędnych decyzji lokalizacyjnych danej inwestycji.    :

3.    Zasada regionu. Rozwój gospodarczy regionu zależny jest m.in. od jego indywidu^? alnych cech przyrodniczych i woli mieszkańców. Zasoby i walory przyrodnicze powinny być? wykorzystane w sposób optymalny, tak aby nie następowała degradacja środowisk* | Zróżnicowanie cech środowiska przyrodniczego powoduje, że zadania i programy i cyjne powinny być podporządkowane określonemu regionowi i nie mogą być unifiko. dla wszystkich regionów kraju.