t113

3.4. Wymagania formalne dotyczące wyglądu pracy 113

Tekst należy pisać z zachowaniem normalnej interlinii, tak aby na jednej stronie znajdowało się 30-36 wierszy. Każdy wiersz powinien zawierać około 60 znaków pisarskich, łącznie z odstępami.

Na każdej stronie maszynopisu (komputeropisu) należy także zachować jednakowe marginesy, których rozmiary powinny wynosić: górny    20 - 25    mm,

dolny    20 - 25    mm,

lewy    30 - 35    mm,

prawy    10-15    mm.

W pracach oprawianych przez introligatora ewentualne zastosowanie odpowiedniej szerokości marginesu lewego zależy głównie od objętości tych prac. Im większa jest objętość, tym szerszy powinien być margines, co spowoduje, że po oprawieniu każda ze stron pracy będzie miała równe marginesy dolny i górny oraz prawy i lewy.

Wszystkie karty maszynopisu (komputeropisu) obejmuje się ciągłą numeracją stron. Do numeracji stron (paginacji) należy użyć cyfr arabskich (najczęściej u góry i na środku strony). Na stronie tytułowej i stronach rozpoczynających rozdziały numeracji nie trzeba wpisywać. Także strony wypełnione wyłącznie tabelami czy ilustracjami obejmuje się stosowaną w pracy numeracją ciągłą (można je oznaczać numerem lub nie).

3.4.2 Korekta maszynopisu (komputeropisu)

Korekta pracy będącej tzw. brudnopisem sprowadza się do usuwania błędów i usterek powstałych podczas pisania i ewentualnie do przepisywania tekstu pracy.

Podczas tej korekty nie tylko sprawdza się poprawność: tekstu, tabel, obliczeń, wzorów, przypisów, ale także zwraca się uwagę na formę graficzną pracy. Zauważone błędy i usterki poprawia się kolorowym długopisem, tak aby odróżniały się od reszty tekstu. Za błędy i usterki, nawet te, które powstały z winy przepisującego, odpowiada wyłącznie autor pracy, dlatego już w brudnopisie powinien on skorygować wszystkie błędy, nie licząc na to, że przepisujący czy wprowadzający poprawki do tekstu pracy je poprawi. Do korekty brudnopisu pracy powinny być zastosowane tzw. znaki korektorskie.

Znaki korektorskie są umownymi i ujednoliconymi w całym kraju (zgodnie z odpowiednią normą [108]) znakami stosowanymi w korekcie składu, który autorzy książek lub artykułów otrzymują w postaci tzw. odbitek korektowych. Najczęściej używane znaki korektorskie zostały zamieszczone w tab. 2 na s. 114.

Podczas korekty autorskiej książek i artykułów odpowiednie znaki korektorskie umieszcza się w tekście oraz na marginesie strony. Zastosowanie tych znaków w tzw. brudnopisach prac magisterskich bądź dyplomowych ułatwia i przyspiesza nanoszenie poprawek, a ponadto zmniejsza możliwość popełnienia in-