str104 105 (3)

47. Piestrzenica kasztanowata

(Gyromitra esculenta). Występuje w lasach sosnowych z racji współżycia z tym gatunkiem drzew. Owocuje wiosną (maj — połowa czerwca). Ma kapelusz kulisty, ciemnobrązowy, silnie pofałdowany z pustymi komorami wewnątrz. Trzon krótki, biały. Zawiera w swym składzie helweli-nę, która należy do kwasów trujących, rozpuszczalnych w gorącej wodzie. Kilkakrotne zalewanie owocników wrzątkiem usuwa szkodliwy związek i czyni je jadalnymi.'

48. Gołąbek wymiotny (Russula emetica). Często nazywany bywa surowiatką gorzkowatą lub mierz-liwą. Do rozwoju wymaga terenów o znacznej wilgotności. Bytuje w okresie od lipca do października w lasach, na łąkach i przy drogach. Kapelusz ma nie-foremny, lekko wklęśnięty, u góry czerwony, a biały od spodu, bia-białym trzonie są widoczne wyraźne czerwone smużki. Ważną cechą rozpoznawczą, różniącą gołąbka od innych grzybów tego rodzaju jest ostry, piekący stśak, co nasuwa podejrzenie o właściwości trujące. Gatunek średnio szkodliwy; po zjedzeniu występują wymioty.

49. Gożdzieniec żółty (Clavaria flava). Występuje latem i wczesną jesienią, przeważnie w lasach liściastych na glebie wilgotnej, zacienionej. Kształtem przypomina krzew koralowy. Owocniki są duże, silnie rozgałęzione koloru jasnożółtego. Do spożycia nadają się wyłącznie młode osobniki. Dojrzałe mają gorzki smak i mogą wywołać bóle żołądka oraz biegunki.

mm

Mm

50. Tęgoskór pospolity (Sclero-derma aurantium). Gatunek popularnie spotykany latem i wczesną jesienią w lasach iglastych. Owocniki są kuliste, barwy brunatnej z twardą chropowatą skórką na powierzchni. Młode osobniki charakteryzują się białym miąższem, który z biegiem czasu szarzeje przypominając rozstar-ty mak. Grzyb trujący, niejadalny.

105