a następnie sprawdzamy dwa dalsze warunki:
£ X= +417-417=0;
£ Y= +1910 + 3090-2000-3000=0.
Kontrola zgodności przesunięcia (por. p. 13.4.4). Obliczmy kąt obrotu przekroju podporowego A; wiemy, że w rzeczywistości musi on być równy zeru. W tym celu obciążamy układ w miejscu i na kierunku poszukiwanego przemieszczenia siłą uogólnioną (momentem) równą (równym) jedności i sporządzamy wykres momentów jednostkowych Mt (rys. 13.15). Kąt obrotu obliczymy wg wzoru (13.10) wykorzystując sposób Wereszczagina:
„ r mm t 1
Ponieważ wykres M na rys. 13.13 1 jest sumą wykresów z rys. 13.13e,f, k, j, wobec tego przy całkowaniu skorzystamy właśnie z tych wykresów:
,. = l.l-3(3000 + 9000) + 2-l7({
1 500+
9000
1
3
T
i
3000 + —- 3-4500+ 4
3-12350-1 —
EJ 2 EJ 2
2 1 1
4-12350--- 1+----3-1250-1 +
3 EJ 2
+-i-•-i-• 1 ■ 4 • 1 250 = — (45190 - 45 200) » 0. 2EJ 2 EJ
Błąd wynosi w tym przypadku (wzór 13.20):
100 = 0,02%.
45200-45190
45190
Widzimy więc, że warunek zgodności przemieszczeń jest spełniony, a kąt obrotu przekroju na podporze utwierdzonej równy jest zeru-
Przykład 13.2. Obliczyć nadliczbowe wielkości statyczne w ramie symetrycznej obciążonej anty-lymetrycznie (rys. 13.16a). Przyjmujemy schemat podstawowy jak na rys. 13.16b. Następnie sporządzamy wykresy momentów od sił jednostkowych i od obciążenia zewnętrznego (rys. 13.16c+f).
Układ równań kanonicznych metody sił określających przemieszczenia na kierunkach poszukiwanych niewiadomych przybiera postać:
455