zdjeI6

przedmiotu, Bibliografia lub Piśmiennictwo. Składa się go takim stopniem pisma jak inne tytuły materiałów infbrmacyjno-pomocniczych bądź uzupełniających.

Wykaz literatury do całości dzieła rozpoczyna się od nowej kolumny, kolejnej lub nieparzystej w zależności od przyjętej konwencji. Natomiast literaturę przedmiotu odnoszącą się do poszczególnych rozdziałów umieszcza się po stosownym tytule, po tekście rozdziału z dwuwierszowym odstępem.

Poszczególne zapisy bibliograficzne składa się od nowego wiersza z wcięciem akapitowym lub bez wcięcia. W tym drugim wypadku należy wcinać wiersze przenoszone, np.

A. Kloskowska, Koncepcje typu osobowości we współczesnej antropologii kulturalnej [w:] tejże, Z historii i socjologii kultury, Warszawa 1969.

D. Licińska, Rozmieszczenie Polonii [w:] H. Kubiak, A. Pilch (red.), Stan i potrzeby badań nad zbiorowo-ściami polonijnymi, Wrocław 1976.

Zapisy bibliograficzne umieszczane pod artykułem hasłowym w encyklopedii należy składać w ciągu, oddzielając je od siebie myślnikiem lub innym znakiem graficznym. W celu ułatwienia korzystania z bibliografii w takim układzie można nazwiska autorów wyróżnić pismem kapitalikowym lub rozspacjowanym, np.

A. Smolińska: Funkcja fotografii prasowej, „Zeszyty Prasoznawcze” 1972, z. 4. - L. S o k o 1 o w s k i:

Wpływ struktury gramatycznej tekstu na jego rozumienie „Zeszyty Prasoznawcze” 1967, z. 4. - H. Strau-mann: Newspaper Headlines. A Study in Linguistic Method, London 1935. -1. Te t e 1 o w $ k a: Informacja - odrębny gatunek dziennikarski „Zeszyty Prasoznawcze” 1966, z. 1/2. - P. T h o r n d y k e: Knowledge acfuisttionfromnewspaperstories, „Discourse Processes” 1979,2.-G. Tuchman: MakingNews. A Siudy in the Constmction of Reality, New York 1978.

Układ bibliografii może być alfabetyczny, chronologiczny lub działowy (według kryte-rium treściowego albo formalnego). Poszczególne pozycje bibliografii załącznikowej nale- -^lbll0gtafii ży szeregować według polskiego alfabetu z uwzględnieniem liter q, v, x. Dzieła, których pierwszym elementem opisu bibliograficznego jest tytuł, włącza się do ogólnego układu alfabetycznego, szeregując je według pierwszych liter tytułu.

Układ chronologiczny stosuje się najczęściej w bibliografii prac jednego autora. Można ttronoięany ' wówczas poszczególne pozycje zbierać w grupy, podając w nagłówku rok ukazania się da- ^u”^adb<liB»^<* nej grupy prac.

Przy bardzo obszernej i zróżnicowanej bibliografii wskazane jest podzielić literaturę przed- Datowyu** miotu na mniejsze działy według kryterium formalnego lub rzeczowego. Przy układzie formal- ^bibliop*ⁱⁱ nym można wydzielić grupy odpowiadające formie wydawniczej dokumentów, np.

BIBLIOGRAFIA

A.    Publikacje książkowe

B.    Artykuły w czasopismach C Mapy

Przy układzie rzeczowym najpierw wydziela się publikacje o treści ogólnej, po nich zaś opracowania szczegółowe w grupach zagadnieniowych, np.

BIBLIOGRAFIA

A.    Nauka o literaturze

B.    Zjawiska literackie CStyliatyka

D. Rytauka i metaforyka