Zdjęcie678

Zbigniew Brochwicz

Folie pozlacarskie w zabytkowych obiektach — ich charakterystyka i metody identyfikacji

Przedmiotem niniejszej pracy nie jest omówienie wszystkich znanych technik pozłacarskich w aspekcie historycznym, lecz zebranie materiału dotyczącego wyłącznie folii pozłacarskich oraz metod ich identyfikacji w zabytkowych obiektach. Jeśli chodzi o pozłacarstwo w ogóle, to w tym zakresie wiele jest jeszcze do zrobienia.

Należałoby przede wszystkim zebrać, uporządkować i w oparciu

0    długotrwałe badania technologiczne właściwie zinterpretować wszystkie znane dotychczas ^przepisy, zawarte w starych rękopisach i traktatach malarskich. Zebrany materiał pozwoliłby w przyszłości na wyciągnięcie odpowiednich wniosków technologiczno-konserwatorskich.

Konfrontacja materiału teoretycznego z badaniami praktycznymi może

1    powinna ułatwić interpretację wielu technik pozłacarskich w całym tego słowa znaczeniu. Z tejże konfrontacji powinna pozą tym wynikać prawidłowa ocena zniszczeń zachodzących w zabytkowych obiektach. Wiadomo bowiem z technologicznego punktu widzenia, że zarówno materiał, jak i sama technika mogą być w wielu przypadkach źródłem zmian i zniszczeń, często nieodwracalnych. ^T '

FOLIE ZŁOTE

1. ZŁOTO JAKO MATERIAŁ POZŁACARSKI

Złoto jest metalem znanym od najdawniejszych czasów. Było ono prawdopodobnie pierwszym metalem wyróżnionym przez człowieka prehistorycznego. Już około 4000 lat p. n.e. było ono używane w Egipcie do wykonywania ozdób. W tym czasie wysoko cenili je również Babilończycy. W 3150 r. p. n.e. w Egipcie określony był już prawny stosunek wartości złota do srebra.

623