ZPE wykłady (12)

Zadania finansowania polityki rozwoju regionu	^x Zadania koncentracji ^x zadania dodawalności ( współfinansowanie) ^x zadania komplementamości
Zadania oceny realizacji programów	^x Zadania monitorowania
	^x zadania dokonywania oceny
	^x zadania kontroli finansowej

Polityka struktury UE

Polityka struktury Wspólnoty Europejskiej zmierza do zapewnienia gospodarki i społecznej spójności Unii. Jej podstawowym celem jest zmniejszenia różnic w poziomie życia i rozwoju gospodarczego pomiędzy najbiedniejszymi a najbogatszymi regionami państw członkowskich

Cele polityki struktury UE 1 .    Konwergencji

2.    Współpraca terytorialna

3.    Konkurencyjność zatrudnienia

Polityka spójności UE

Unia Europejska dąży w swojej polityce regionalnej do podwyższenia poziomu spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej (przestrzennej). Każda z tych spójności jest analizowana w układzie państw oraz regionów typu NUTS II i NUTS III. Spójność gospodarcza jest mierzona za pomocą produktu krajowego brutto na mieszkańca, uwzględniając parytet siły nabywczej. Wzrost spójności gospodarczej polega na zmniejszeniu zróżnicowań w poziomie rozwoju gospodarczego pomiędzy obszarami bogatymi a biednymi. Spójność społeczna jest mierzona za pomocą wskaźnika stopy bezrobocia, ale coraz częściej jako miernik uwzględnia się stopę partycypacji (miernik określający, jaka część ludności w wieku produkcyjnym znajduje zatrudnienie). Wzrost spójności społecznej polega na zmniejszaniu zróżnicowań w wykorzystaniu kapitału ludzkiego pomiędzy poszczególnymi obszarami. Spójność terytorialna (przestrzenna) jest mierzona czasem przejazdu do danego obszaru komunikacją lotniczą, drogową i kolejową. Używa się także wskaźnika ilości konsumentów osiąganych w danych czasie. Wzrost spójności terytorialnej (przestrzennej) polega na eliminowaniu barier dostępności do regionów peryferyjnych poprzez ich lepsze powiązanie z obszarami centralnymi Wspólnoty.

Jest to polityka ustanowiona Traktatem o Wspólnocie Europejskiej służąca wzmacnianiu spójności gospodarczej i społecznej w Unii Europejskiej poprzez zmniejszenie dysproporcji w poziomie rozwoju różnych regionów oraz zacofania regionów lub wysp najmniej uprzywilejowanych, w tym stref wiejskich.

W ramach polityki spójności realizowane będą 3 cele:

1.    Celu Konwergencja

2.    Celu Konkurencyjność regionalna i zatrudnienie

3.    Celu Europejska współpraca terytorialna

Cel 1 konwergencja - polega na wsparciu finansowym państw i regionów najmniej rozwiniętych, których poziom PKB na jednego mieszkańca wynosi poniżej 75% średniej unijnej (obliczany na 3 lata wstecz). Polska została zakwalifikowana do tego celu. W naszym kraju występuje 5 regionów zaliczanych do najbiedniejszych w Unii, jest to tzw. ściana \yśchodnia, czyli województwa: lubelskie, podkarpackie, świętokrzyskie, warmińsko-mazurskie i podlaskie. Cel ten jest ukierunkowany na poprawę wzrostu zatrudnienia, czy też przyjęcie koncepcji społeczeństwa opartego na wiedzy. Państwa zakwalifikowane do tego celu, mogą korzystać z funduszy: EFS, EFRR i FS.

Cel 2 konkurencyjność regionalna i zatrudnienie cel ten jest skierowany do państw, które przekroczyły poziom 75% PKB średniej unijnej, ale nadal nie są na tyle rozwinięte, by radzić sobie we własnym zakresie. Cel ten ukierunkowany jest na poprawę konkurencyjności regionów i państw członkowskich, jak i na promocję innowacyjnych rozwiązań. Finansowany jest on głównie z EFRR i EFS.

Cel 3 europejska współpraca terytorialna - cel ten jest współfinansowany tylko przez EFRR. Wyróżniamy tu 3 rodzaje współpracy: transgraniczną, która dotyczy regionów oddzielonych granicą, transnarodową (między państwami, które ze sobą nie sąsiadują) i międzyregionalną (dotyczy regionów, które także nie muszą ze sobą sąsiadować).

PoliWt* sfiMŚc'    *

' *    *    . \    '    • I._____*    1 AC

p©v*vefc&vj Or^CWO.M’* ,    ,

*ec z HO