img533

Tablica 9 (cd.)

1	2	3	4	5
3.	a.    Tereny zabudowy mieszkaniowej z niewielką liczbą sklepów i placówek usługowych, położone w pobliżu ulic o natężeniu ruchu do 1000 pojazdów na godzinę b.    Tereny zamieszkania zbiorowego i opieki społecznej c.    Tereny placówek naukowych, naukowo-badawczych i innych o podobnym charakterze d.    Tereny zabudowy związanej ze stałym lub wielogodzinnym pobytem dzieci i młodzieży	50 dB (A)	40 dB (A)	75 dB (A)
4.	a.    Tereny zabudowy mieszkaniowej z niewielką liczbą sklepów i placówek usługowych, położone w pobliżu ulic o natężeniu ruchu do 2000 pojazdów na godzinę b.    Parki w miastach, ogrody działkowe c.    Tereny rekreacyjno-sportowe	55 dB (A)	45 dB (A)	80 dB (A)
5.	Centralne części miast z zabudową mieszaną (mieszkaniową, handlową, usługową, biurową itp.) lub z ulicami o natężeniu ruchu ponad 2000 pojazdów na godzinę	60 dB (A)	50 dB (A)	85 dB (A)

’’ Równoważny poziom dźwięku stanowi średnią wartość poziomu dźwięku w czasie obserwacji, obliczoną na podstawie wyników pomiarów w sposób określony w Polskich Normach.

Źródło. Dz.U. z 1980 r. nr 24, poz. 90.

Do sposobów ochrony akty wnej, poza bezpośrednim oddziaływaniem, zmierzającym do zmniejszenia natężenia hałasu lub wibracji w miejscach ich powstawania, należą:

1) rozwiązania funkcjonalno-przestrzenne zagospodarowania i zabudowy terenu,

2)    celowe kształtowanie funkcji i formy architektonicznej obiektów budowlanych wymagających ochrony,

I

3)    rozwiązania techniczno-budowlane, jak np. sposób fundamentowania, struktura przegród zewnętrznych, w tym okien i drzwi.

Z zastosowaniem aktywnych środków ochrony akustycznej wiążą się

ścisłe ustalenia obowiązujących Polskich Norm:

1)    PN-87/B-02152/02. Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem w pomieszczeniach. Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach.

2)    PN-87/B-02151/03. Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach. Izolacyjność skuteczna przegród w budynku oraz izolacyjność skuteczna elementów budowlanych. Wymagania.

5.2. Hałas komunikacyjny

Najpowszechniej występującą uciążliwością akustyczną jest hałas komunikacyjny, przede wszystkim wywoływany ruchem samochodów i innych pojazdów mechanicznych na ulicach i innych drogach publicznych.

W części II „Wytycznych projektowania uIic”(CTK, Warszawa 1982) zawarto m.in. wskaźniki równoważnego (wypośrodkowanego w okresie dnia) poziomu hałasu oraz współczynników korekcyjnych, zależnych od szerokości ulicy i pasa międzyjezdniowego, udziału najbardziej hałaśliwych pojazdów w potoku ruchu, prędkości ruchu, spadków ulicy oraz sposobu ukształtowania zabudowy przy ulicy.

W niniejszej publikacji zostały przedstawione jedynie dwie tablice (10 i 11), które podają bazowe wartości natężenia hałasu komunikacyj-(• nego oraz efektywności jego tłumienia przez zastosowanie zadrzewio-ij nych i zakrzewionych stref ochronnych.

Przykładowo, na terenie zabudowy mieszkaniowej z niewielką liczbą obiektów lub lokali handlowo-usługowych, położonej w pobliżu ulicy o natężeniu ruchu do 1000 pojazdów na godzinę (tabl. 10), wymaga się utrzymania maksymalnego natężenia hałasu w ciągu dnia do 50 dB (A), podczas gdy poziom równoważny hałasu na krawędzi jezdni takiej ulicy wynosi 77 dB (A). Trzeba zatem obniżyć go o 27 dB (A), a to wymagałoby (tabl. 11) zastosowania strefy ochronnej co najmniej 200 m, co jest nierealne w warunkach zabudowy miast.

59