Bruner już w roku 1975 (wyd. poi. 1980) - opracowując teorię ontogenezy aktów mowy - podkreślał wagę społecznego nastawienia dziecka.
Dziecko posiada wrodzona zdolność konstruowani schematów służących interpretowaniu zjawisk intersubiektywnych.
Dziecko konstruuje je, interpretując otrzymywane na zasadzie sprzężenia zwrotnego informacje od innych osób jako elementy szczególnej klasy zdarzeń - klasy zdarzeń intersubiektywnych, różnych od innych zdarzeń (Bruner, 1980, s. 495-497).