Image141 (2)

■ Projektowanie

nicm Current, Pad Type (C, P). Zwróć uwagę, że tu również nadana przeze mnie nazwa punktu wskazuje na kształt, wielkość w mil-sacli oraz średnicę otworu (litery A, B, C. D).

Proponuję, żebyś w ramach ćwiczeń nieobowiązkowych zrealizował własny zestaw punktów.

Możesz to zrobić pojedynezo z wnętrza programu poleceniami z grupy Setup, Pads (S. P) -patrz rysunek 63.

Ale możesz otworzyć, choćby w Notatniku, plik tekstowy Tra-xedit.pad zawierający makropoleccnia dotyczące punktów lutowniczych i w tym pliku od razu hurtem określić parametry punktów. Z łatwością określisz znaczenie poszczególnych liczb, porównując ry sunki 64 i 65.

E.ima

Łł*_Ldyoj,

PRDMMGR3F II.

Rys. 63

Rys. 69

Umieszczone na płytce punkty można później edytować, zmieniając wszystkie dostępne właściwości poleceniem E, P (Edit, Pad) i klikając dany punkt lutowniczy.

Tworzenie elementów bibliotecznych

Do tworzenia własnych elementów bibliotecznych nic jest potrzebny żaden dodatkowy edytor bibliotek Element można stworzyć błyskawicznie, niejako ..w locie" podczas pracy programu Traxedit. Najpierw należy po prostu zestawić wszystkie niezbędne składniki, a potem zaznaczyć je i zapisać nic jako zbiór luźnych składników, tylko jako jeden kompletny element. Przykładowo jeśli chcielibyśmy zrobić element biblioteczny dla popularnego 8-nóżkowcgo układu scalonego w obudowie DIL, poleceniem P. P [Place, Pud) umieścimy na płytce osiem odpowiednio rozmieszczonych punktów lutowniczych. Wcześniej poleceniem C, P (Current, Pad Type) możemy wybrać pożądany punkt, na przykład ROUND80A z naszej „biblioteki punktów".

Zmieńmy punkty na większe: po poleceniu F., P (Edit, Pad) i kliknięciu któregokolwiek z punktów otworzy się okienko EDIT PAD. Zmienimy kształt (Skąpe) z okrągłego (Ci nulu r) na zaokrąglony prostokąt (Rounded rec-tangle) i pionowy rozmiar (Y-Size) na 100 milsów. Po naciśnięciu klawisza Esc lub kliknięciu prawego przycisku myszki pojawi się okienku GLOBAL CHANGĘ PADS, w którym

1

HUUNDie&A

1

R0UND1DBG 1

ROUMP125B

1

HIIUN015BB 1

nauH»moc 1

R0UNM2SD

l

RIIIIHt 1*>RD 1

RGUHB7 080 1

R(lUł#?50O 1

H 190X62(1

sqiu#x62n 2

Sqi0«XBM

2

S(]1OAX108<

2

SQ12SX10Bf

2

sqis«xiiM 2

SQ15«X15« 2

SC 15IX150C¹

7

£C2&«X2SdC 2

0NRACLV-1

Rys. 64

i?i i« 151    15#

151    15i

200 200

MII

1 BO

Poołonnor :

Layer Mo .o bizo X-S»:e

^v-Sizo Powor/Cno R<

Circjl»r Multl-Llvor

00

80

No Piane Connactlor

jatą And V-S iza)

mm

11

12t    100

151    1 BO

151    150

lit 110

251    250

Rounded Ractknol*

Hulti _oyer

32 60 10©

No Piane Connectior (Suap X-Siz* And V-£lza)

dla zmiany wszystkich punktów trzeba wybrać ostatnią opcję AU Matching Pads -podświetlić ten napis i nacisnąć Enter lub lewy przycisk myszki. Procedurę ilustruje rysunek 66.

Do punktów należy dodać zary s obudowy z charakterystycznym wcięciem, umieszczony w warstwie Top Over-lay. Warstwę tę należy wybrać, naciskając klawisz + lub -. Linie także w warstwie Top Overlay umieszcza się poleceniem P, T (Place, Trach), a koła i tuki najpierw poleceniem P, A (Place, Arc), potem strzałkami poziomymi wielkość, następnie po wciśnięciu Enter „zaświeca się i gasi’^- strzałkami cztery łuki składowe i zatwierdza klawiszem Enter. W razie potrzeby poleceniem C, T można zmienić grubość linii, a poleceniem G, S można czasowo zmienić raster z 25 na 1C lub nawet 5 (co na przykład niezbędne jest do narysowania małego kółeczka).

Kolejną bardzo ważną i oczywistą czynnością jest ponumerowanie końcówek, a właściwie punktów lutowniczych według zasady odnoszącej się do obudów DIL. Po wybraniu polecenia E, P (Edit, Pad), należy kliknąć na każdy z punktów i zmienić jego numer (Designator), a potem zatwierdzić, naciskając klawisz Esc. Zmianę numeru końcówki 6 pokazuje rysunek 67.

Gdy element biblioteczny jest gotowy, należy zaznaczyć (podświetlić) wszystkie jego składniki poleceniem z menu Błock. Najpierw warto pomniejszyć obraz na ekranie poleceniem Z, C. a następnie po poleceniu B, D (Błock, Define) dwoma kliknięciami mysz

Rys. 66

ki wybrać pierwszy i drugi wierzchołek zaznaczenia (SELEC T FIRST/ SECOND COR-NER) i, co bardzo ważne, trzecim wybrać punkt odniesienia (REFERENCE POINT) w środku punktu lutowniczego nr 1, jak pokazuje rysunek 68

Teraz można dodać tak zaznaczony element do aktualnej biblioteki poleceniem L, A (Library, Add) i zatwierdzić, wybierając Y (Ke.v). Element został dodany, co można skontrolować poleceniem L, L (Library, List), a potem niepotrzebne już zaznaczenie należy skasować poleceniem B, I [Błock, Insidc Delete), zatwierdzając Y (Yes) kasowanie wszystkich warstw klawiszem A (Ali Layers), jak pokazuje rysunek 6V.

Od początku Cię uczulam, żebyś przy tworzeniu własnych elementów bardzo starannie pilnował prawidłowej numeracji punktów końcówek Jest to ogromnie ważne przy korzystaniu z net listy. W przypadku układów scalonych zasady numeracji końcówek są oczywiste, dawno ustalone i powszechnie znane. Pamiętaj, że prawidłową numerację końcówek MUSZĄ MIEĆ także wszystkie inne elementy, w tym rwnież mebiegunowe rezystory, gdzie końcówki mają numery 1 i 2.

28 Listopad 2006 Elektronika Ola Wszystkich