Image20 (9)

■ Podstawy

Amatorskie wykonywanie prototypowych płytek drukowanych

Rys. 1

Rys. 2 Rys. 3

trawień itp. Słowem, przygotowujemy powierzchnię tak, aby parafiny nie było za dużo ani za mało. Fotografia 4 ukazuje także szpikulec służący do rysowania w parafinie oraz pędzelek do zbierania wiórków parafinowych. Jak widzimy, rysunek na miedzi jest doskonale widoczny przez parafinę.

- Po śladach rysunku ołówkowego prowadzimy szpiku-

W poniższym artykule chciałbym przedstawić Czytelnikom EdW prosty, tani i szybki sposób wykonywania pojedynczych płytek drukowanych. Metoda doskonale nadaje się zwłaszcza do prostszych płytek, które można tym sposobem wykonać w bardzo krótkim czasie. Nie trzeba mieć folii, pisaków, płyt miedzianych, naświetlarek, komputera, drukarki i temu podobnych rzeczy. Potrzebna jest cierpliwość i odrobina treningu. Fotografia 1 ukazuje schemat mikroprocesorowego miernika częstotliwości 100MHz, zaczerpniętego z EdW 11/00 str. 25. Zaprojektujemy i wytrawimy płytkę tego właśnie urządzenia.

Kolejność wykonywanych czynności

Mając tylko narysowany lub zaczerpnięty z czasopisma schemat, przystępujemy do ręcznego narysowania ścieżek na papierze w kratkę. Potrzebna jest kartka papieru w kratkę, zaostrzony ołówek, zaostrzona czerwona kredka i gumka do ścierania. Kratki mają znormalizowane wymiary (5mm). więc projektując otw^rory pod nóżki układu scalonego, wywiercimy otwory na początku, pośrodku i na końcu kratki. Podobnie ma się sytuacja z innymi elementami elektronicznymi. Rozstaw ich wyprowadzeń jest wielokrotnością połowy kratki (około 0,1 cala). Podczas rysowania warto mieć na stole przygotowane elementy i przymierzać je do krutek. Czerwoną kredką rysujemy obrys elementów. Ja od razu rysuję widok ścieżek od strony druku - trzeba wtedy pamiętać, że elementy będą usytuowane po drugiej stronic płytki (można też projektować widok płytki od strony elementów. a potem odwrócić, nasyciwszy kartkę olejem lub parafiną). Przy elementach wano pisać ich wartości, numery wyprowadzeń układów scalonych, opis wejść i wyjść itp. Po narysowaniu i opisaniu przycinamy kartkę tak, aby móc ją potem dopasować do płytki, zawinąć końcówki pod spód i tam przykleić małymi kawałkami plastra.

-    Następną czynnością jest przeniesienie naszego rysunku z kartki na płytkę. Przed lą czynnością płytkę szorujemy szczoteczką na mokro, czyścikiem do garnków, a następnie płuczemy i wysuszamy szmatką. Mając już przymocowaną do płytki kartkę, za pomocą szpikulca punktujemy pły tkę, uderzając lekko młoteczkiem w szpikulec. Punktujemy tylko miejsca na elementy przewlekane. Zapunkluwane wgłębienia spełniają pożyteczną rolę w czasie wiercenia, utrzymując wiertło w miejscu wiercenia. Pola na SMD pozostawiamy niepunkto-wanc. Punkty na płytce obrysowujemy ołowkicm.

-    Gdy rysunek na płytce jest gotowy, przystępujemy do wiercenia otworów' - fotografia 2. Najlepiej wiercić wiertarką na stojaku, ponieważ mniej się męczymy i praca jest precyzyjniejsza. Pozostałe po wierceniu wiórki usuwamy ostrym wiertełkiem nieco większej średnicy. Fotografia 3 pokazuje płytkę po wierceniu, doskonale widać też mozaikę rysunku.

-    Kolejną czynnością jest nałożenie parafiny r.a płytkę. Ta czynność nic jest trudna, ale wymaga nieco treningu. Robimy lo tak płytkę łapiemy z brzegu szczypcami samozaciskowymi i następnie przenosimy nad maleńki płomień gazowy. Grzejemy, trzymając miedzią do góry. Po chwili, trzymając płytkę nad płomieniem, smarujemy świeczką po miedzi, powodując jej topienie. Fo pokryciu całej powierzchni parafiną odkładamy płytkę na deseczkę, miedzią do góry, az do zastygnięcia. Teraz użyjemy lutownicy pistoletowej przygotowanej rak, jak na fotografii 4. Grotem tak przygotowanej lutownicy wyrównujemy powierzchnię płytki, zbieramy nadmiar parafiny, dokładamy, gdy jest jej za mało. uzupełniamy parafinę na brzegach celem uniknięcia pod-

28 Listopad 2005 Elektronika d a Wszystkich