Img00137

141

równomierny korodują metale na ogół w środowiskach kwaśnych, w których tworzenie tlenkowych warstw ochronnych jest utrudnione.

Korozja lokalna może przybierać różne formy, jak: korozja wżerowa, szczelinowa, międzykrystaliczna, zmęczeniowa, kontaktowa, wybiórcza, erozyjna, cierna, kawitacyjna, naprężeniowa (rys. 2.98-1).

Korozja wżerowa polega na miejscowym naruszeniu struktury materiału i tworzeniu się wżerów przeradzających się stopniowo w głębokie dziury. Jest to zjawisko bardzo niebezpieczne dla wszelkiego rodzaju rurociągów i kabli elektroenergetycznych. Stwierdzono, że obecność jonów Cl' przyspiesza znacznie proces korozji wżerowej. Uszkodzenie warstwy powierzchniowej występuje w jej najsłabszym miejscu, którym mogą być uszkodzenia mechaniczne, obniżenie napięcia powierzchniowego, pory i defekty w warstwie powierzchniowej, wtrącenia siarczkowe i inne niejednorodności metalu.

Korozja szczelinowa zachodzi w wąskich przestrzeniach (szczelinach) na złączach elementów konstrukcyjnych (jak uszczelki, połączenia śrubowe, nitowe, spoiny spawalnicze) w obecności elektrolitu.

Korozja międzykrystaliczna jest spowodowana odrębnością składu chemicznego granic ziaren, wynikającą z segregacji składników i wydzielaniem obcych faz. Rozwija się ona wzdłuż pewnych dróg w metalu, którymi są granice ziaren kryształów metalu. Ostatecznie może doprowadzić do wypadania ziaren. Jest o tyle niebezpieczna, że rozwija się wewnątrz materiału i może być mało widoczna z zewnątrz.

Korozja zmęczeniowa. Występuje przy działaniu zmiennych naprężeń mechanicznych i przejawia się w powstawaniu pęknięć. Są one z reguły śródkrystaliczne i powstają we wszystkich metalach.

Korozja kontaktowa. Korozja ta występuje przy zetknięciu metali o różnych potencjałach elektrochemicznych w obecności elektrolitu. W układzie takim, równoważnym zwartemu ogniwu elektrochemicznemu, metal o niższym potencjale zachowuje się jak anoda i ulega silnemu roztwarzaniu.

Korozja wybiórcza. Występuje w stopach i podlegają jej jedynie niektóre jego składniki. Przykładem korozji wybiórczej może być odcynkowanie mosiądzy czy też rozpuszczanie ferrytu w żeliwie.

Korozja erozyjna. Zachodzi w silnych strumieniach cieczy i w cieczach z cząstkami stałymi. Korozja wywołana jest niszczącym działaniem strumienia i cząstek stałych na warstwy powierzchniowe.

Korozja cierna. Występuje w wyniku trącego działania twardego metalu na korodującą powierzchnię. Niszczeniu ulega przy tym zarówno ochronna warstwa produktów korozji, jak i sam metal.

Korozja kawitacyjna. Kawitacją jest proces tworzenia się i zanikania pęcherzy w strumieniach cieczy. Pęcherze wypełnione parą lub gazem tworzą się po obniżeniu ciśnienia statycznego poniżej ciśnienia pary w danej temperaturze, a zanikają po ponownym wzroście ciśnienia. Warunki takie istnieją w przewężeniach i zagięciach na drodze strumienia cieczy lub podczas pulsacji cieczy. W obszarze wyższego ciśnienia pęcherzyki gwałtownie zmniejszają swoją objętość. Gwałtownemu zmniejszeniu się objętości pęcherzyka („implozja”) towarzyszy „mikrouderzenie” cieczy