IMG78

ności na korozję. Głównym inicjatorem tej korozji są na ogół środowiska zawierające jony chlorkowe, a zwłaszcza chlorki sodu, potasu albo magnezu. Proces korozji może przebiegać niezwykle szybko. Pęknięcia rozwijają się prostopadle do osi naprężeń rozciągających i są mniej lub bardziej rozgałęzione. W zależności od stanu materiału podstawowego i rodzaju medium korozyjnego pęknięcia mogą przebiegać przez ziarna (rys. 8.96a) lub między ziarnami (rys. 8.96b).

Rys. 8.96. Schemat przebiegu korozji naprężeniowej: a) transkrystalicznie, b) międzykrystalicznie;

A - warstwa pasywna, B - miejscowe uszkodzenie warstwy pasywnej

Austenityczne stale chromowo-niklowe są stosunkowo silnie podatne na korozję naprężeniową inicjowaną związkami chloru. Podwyższanie zawartości niklu zwiększa odporność na korozję naprężeniową - aż do uzyskania przez stal pełnych właściwości antykorozyjnych. Ferrytyczne stale chromowe nie ulegają korozji naprężeniowej.

Korozja szczelinowa. Przyczyną wzmocnionego ataku środowiska korozyjnego w szczelinach jest zmniejszony dopływ tlenu, a tym samym niedostateczna pasywność (rys. 8.97).

Rys. 8.97. Korozja szczelinowa: A - warstwa pasywna, która nie rozprzestrzenia się w zbyt wąskiej szczelinie, B - aktywne rozpuszczanie metalu w szczelinie, C - osad (zgorzelina ) na powierzchni

488