img083 3

gęstości ośrodka rozpraszającego. W przypadku zawiesin wodnych najlepsze do tego celu są rozpuszczalne w wodzie polimery, naturalne lub syntetyczne, np. żelatyna, skrobia, metyloceluloza i inne.

Zawiesiny, w których fazę, rozpraszającą stanowią stałe tłuszcze lub woski trzeba sporządzać w temperaturach wyższych od punktu topnienia mieszanin. Niekiedy wystarczające jest tu jednorazowe ogrzanie moździerza w gorącej wodzie. Jeżeli otrzymana w ten sposób zawiesina jest wystarczająco stabilna, można ją wlewać do form w postaci ciekłej. Zawiesiny o mniejszej trwałości, po roztarciu w podwyższonej temperaturze muszą być chłodzone z ciągłym, mieszaniem. Odpowiedni kształt wyrobu uzyskuje się przez prasowanie w formach metalowych..

EMULSJE

Podobnie jak zawiesiny są najczęściej spotykaną formą preparatów upiększających, tak wśród kosmetyków pielęgnacyjnych dominują emulsje. Emulsjami są kremy, śmietanki i mleczka. W formie emulsji produkuje się również odżywki do włosów i dezodoranty, a ostatnio nawet wyroby perfumeryjne.

Otrzymanie dobrej stabilnej emulsji jest procesem trudnym, wymagającym pewnej wprawy. Obok właściwej metodyki postępowania, czynnikiem decydującym o powodzeniu jest dobór właściwego emulgatora. Przede wszystkim emulgator musi być dostosowany do typu emulsji. Do emulsji typu O/W stosujemy rozpuszczalne w wodzie emulgatory hydrofitowe, a do wytwarzania emulsji W/O niezbędne są emulgatory lipofilowe rozpuszczalne w tłuszczach. Ponadto emulgator musi być dostosowany do rodzaju ( składu chemicznego) fazy tłuszczowej. Najlepsze rezultatu uzyskuje się stosując mieszaniny środków powierzchniowo czynnych, z których jeden jest emulgatorem głównym, drugi zaś pełni rolę pomocniczą wpływając stabilizująco na emulsję.

Jest przy tym zasadą stosowanie mieszanin składników różniących się dość znacznie polamością. Zmieniając stosunki wagowe tych preparatów można stosunkowo łatwo dostosować układ emulgujący do składu emulgowanej mieszaniny.

Emulgatory stosowane w produkcji kosmetyków można podzielić na typowo syntetyczne otrzymywane w wyniku złożonych reakcji chemicznych i naturalne. W grupie syntetyków największe znaczenie mają produkty przyłączenia tlenku etylenu do alkoholi tłuszczowych zawierających 16:18 atomów węgla w łańcuchu węglowodorowym. Zależnie od liczby cząsteczek tlenku etylenu połączonego z alkoholem określanej jako stopień oksyetylenowania, otrzymuje się substancję o różnej polamości. Związki o niskim stopniu