IMG95 (8)

Przy wzroście gęstości maleją odległości miedzy pojazdami i jednoczenie maleje średnia prędkość mchu v z powodu wzajemnych kolizji między pojazdami aż do wart v=0 której odpowiada wart x=0 Maksymalną intensywność potoku X„ uzyskuje się przy gęstości w (w z kreską), którą można nazwać optymalną gęstością potoku charakteryzującą układ .droga — potok ruchu'. Optymalnej gęstości potoku ruchu odpowiada optymalna średnia prędkość ruchu pojazdów v (z kreską). Przykładem ruchu swobodnego jest ruch samochodów po drogach i ulicach.

33) Opis koncestii wlruchtłtrasowanym) wykres jazdy oraz wykres kongestii z (d).

Ruch pojazdów według wcześniej ułożonego planu przydzielającego każdemu pojazdowi trasę w czasoprzestrzeni nazywamy ruchem trasowanym. Dla ruchu trasowanego kongestię wyraża związek między liczba tras, gęstością tras. średnia, prędkością, ruchu. Istota trasowania ruchu polega na wyznaczeniu trasy ruchu cła każdego pojazdu w czasoprzestrzeni, tźri w układzie .droga — czas'. Zbiór tras tworzy plan ruchu pojazdów nazywany wykresem ruchu (jazdy). W ruchu trasowanym sytuacje kolizyjne (np. wyprzedzanie wolniejszego pojazdu) rozwiązywane są przy konstruowaniu wykresów ruchu o rzez odpowiednie zaplanowanie tras ruchu. Rozwiązanie sytuacji kolizyjnej na ogół wiąże się z zaplanowaniem straty czasu jednego z pojazdów.

Związek między oczekiwaną liczbą sytuacji kolizyjnych w konstruowanych wykresach ruchu wygodnie jest rozpatrywać operując oczekiwaną liczba, tras nie zawierających sytuacji kolizyjnych - z(d). z(d) - oczekiwana średnia liczba tras v/ wykresie ruchu , nie zawierających sytuacji kolizyjnych przy liczbie tras równej d.

d - średnia liczba tras przechodzących przez pizekrój w jednostce czasu, d (z kreską) - optymalna liczba tras charakteryzująca układ .droga - potok ruchu”

Optymalnej liczbie tras odpowiada optymalna intensywność potoku.

Pizy liczbie tras dr o oczekiwaną liczbą tras nie zawierających sytuacji kolizyjnych jest 0. przykładem ruchu trasowanego jest ruch pociągów na liniach i stacjach kolejov/ych.

Graficzna, ilustrację z(d) przedstawia rysunek.

z(a; ,«!<•) i

Rye.3-9. Graficzna, ilustracja zelei-aości s(d)

34) . Problemy nieliniowości w modelach transportu.

Nieliniowym modelem organizowania ruchu nazywamy modę! rozłożenia potoku ruchu w sieci transp, w którym zbiór równań określających zależności między zmiennymi decyzyjnymi ( warunki, ograniczeniu, funkcja celu) zawiera równania nieliniowe.

Odwzorowanie nieliniowego związku między kosztem przewozu i intensywnością potoku ruchu k^(X$) prowadzi do konieczności wyrażenia kryterium zadania rozłożenia potoku ruchu w postaci funkcji celu, nieliniowej wzg! zmiennych decyzyjnych tego zadania X_{,. Nieliniowość związku k,,(Xij) jest w istocie odwzorowaniem ograniczeń sieci transportowej przy określonych własnościach potoku ruchu przepływającego przez tę sieć.

W rezultacie ograniczenia sieci transportowej zostają wyrażone bezpośrednio w funkcji celu, co upraszcza opis zadania, komplikując jednocześnie metody jego rozwiązania w sposób charakterystyczny dla modeli nieliniowych.

35)    Modele liniowe transportu. Zadania (transportowe) formułowany dla modeli liniowych. Liniowymi nazywamy modele systemu transportowego, który wszystkie warunki, ograniczenia i kryteria oceny są formami liniowymi względem zmiennych decyzyjnych